We gaan morgen naar Amerika…, met de boot! Het schijnt allemaal heel erg in orde te zijn aan boord van de Queen Mary II maar ik boek de avond van tevoren toch nog maar even een heel lekker restaurant, The Clove Club in London. Ik was hier 2 keer eerder, een keer in de bar met Max voordat we naar Meatopia gingen, en een keer met Eric, de middag voordat we naar The Stones gingen. Beide keren voortreffelijk!
De ontvangst is allerhartelijkst, de mevrouw aan de deur zegt ‘you must be mister Jaspers’ (heeft op Facebook gekeken geeft ze toe) en de sommelier is ‘full of joy’ als ik zijn ‘how do you do’ pareer met ‘how about yourself’. Ondanks hun plek 32 op de ‘World 50 Best’-lijst èn de twee Michelinsterren is The Clove Club een simpele tent. Aan de voorkant is een bar waar je het bar-menu kunt eten en via een gangetje kom je via de open keuken in de eetzaal. Ik denk dat er nog geen 40 gasten in de zaal zitten maar de keuken en de bediening, totaal een man of 10, zijn in full swing.
De wijnkaart is prachtig en ontzettend makkelijk als je niet meer dan £ 100 per fles wilt uitgeven, dat bespaart een hoop zoeken want dat zijn er gemiddeld maar 1 of 2 per pagina uit het dikke boek (nie normaal wat een geld allemaal…). We starten met een Saint Peray van François Villard (f, 2020) en een soepje van groene kruiden en miso in waanzinnige bekers. De kleur is groen en zo ook de smaak. Er komt een tweede amuse en die is zo lekker dat Bart er nog een besteld, tartelette van Cornish crab en vlierbloesem!
De beroemde buttermilk fried chicken in een bos van dennennaalden is hoog op smaak maar daardoor te gek lekker, en de cromesquis van slak is zoals het hoort, met een dun laagje zodat de kruiden/knoflookboter zo in je mond spuit als je erin hapt. BG.
Eerste gerecht is tartaar van Torbay garnalen met Japanse kweepeer en een bisque, waarbij gefrituurde garnalenkop en ingemaakte dulse (roodalg),
waarna rauwe coquille uit Orkney met hazelnoot, clementine en truffel. Wat lijkt te starten als een gimmick zet zich door in het menu, bij elk gerecht komt de plek waar het vandaan komt. Alleen maar local produce, alleen maar goede spullen.
De Schotse langoustine met schuim van witbier, schuimige bisque en asturium is super. Niet alleen de smaken maar vooral de bite van de langoustines.
Bij de warmgerookte Wiltshire zalmforel met amandelmelk en waterkers, zit een upsell van kaviaar. Als ik tegen de Spaanse Maitre’d, Iraia, zeg dat ik daar nooit zo dol op ben omdat ik vind dat de vaak heftige rooksmaak de kaviaar wegdrukt is ze dat in dit geval niet met me eens. We geven haar de benefit of the doubt en ik krijg gelijk. De zalmforel is subtiel, de amandelmelk ook, maar de kaviaar verdwijnt en dat komt zeker ook door het krokante stukje zeewier wat erop ligt. Wat wel een te gekke combi is zijn de gehakte amandelen, die doen het waanzinnig bij de kaviaar (Iraia doet niet lullig en trekt de upsell van de rekening).
De Saint Peray is op en we gaan aan het rood, Max van Miles Mossop (ZA, 2017), onderlaatst voor het eerst gedronken in Leipzig, heerlijke wijn! De Cornish zeeduivel in een “hotpot” van zeeduivel-huid met sichuan peper is het gerecht van de avond en de enige waar ik geen foto van heb, althans die heb ik wel maar er ontbreekt een hap hahaha. De dry aged eend uit Aylesbury met witlof, een met eendenworst gevulde morille, en een stukje citrus is super, zeker met die citrus. De ernaast aangeboden gekonfijte eend valt wat tegen, en dan heb ik het vooral over het mondgevoel
Er komt een prédessert, granité van gegrilde Habanero peper met pruimensorbet, koud, zoet en spicy, waarna een gateau St Honoré met rabarber in het midden, waarbij rabarberijs en gelei van ginger ale. Die taart staat al de hele avond in de servieskast en wordt aan iedereen geshowd waarna er van een andere een stuk uit de keuken komt. Aan de ene kant een beetje gek, maar ook wel weer leuk om iedereen te laten zien hoe zo’n ding er nu echt uitziet. Ambachtelijk is het woord denk ik.
We worstelen ons weer door het verkeer in een suffe Uber naar ons heerlijke hotel, nemen nog een nightcap en gaan ter ruste. Morgen begint de trip pas echt!
The Clove Club | Shoreditch Town Hall | 380 Old street | London
lang van tevoren reserveren is een must