Na het geweld van vanmiddag in Etxebarria doen we een tukje en lopen we rond 20:30 langs de boulevard van San Sebastian naar de oude stad. Het is opvallend hoe schoon en net deze stad is, alles is verzorgd, de gebouwen, de winkels, de mensen, geen vuil op straat, een verademing. Een verademing is het ook als er bij tapasbar en restaurant Casa Gandarias een mega-rij staat van mensen die niet hebben gereserveerd, en ik dat wel heb gedaan. We drinken een eerste glas Ossian (E, 2016) aan de bar en de Dutch Foodie steekt pardoes een krab-pincho in zijn mond.

Aan tafel worden we geholpen door de perfect Spaans sprekende maar Russische Ekatarina die binnen afzienbare tijd wat Joselito (de aller-aller-lekkerste ham) en gegrilde chipirones voor de neus zet. We komen voor het vlees, sturen de eerste chuleton terug en gaan voor een kotelet van het licht ingedroogde met geel vet bedekte stuk rundvlees wat boven de passe ligt te wachten. Het vlees wordt afgesneden ent ligt 40 minuten later tegen winkelprijs + € 5 de kilo voor onze neus. Frieten ernaast, sla die we niet aanraken, perfect…!

Het is nog net te vroeg om te gaan slapen dus op weg naar huis lopen we via een detour van 100 meter langs de Dickens bar, een begrip in de wereld van Gin-tonic’s, waar de maître met de eeuwige lach om de mond 2 perfecte GT’s voor ons neerzet, inclusief de met ijstangetjes geraspte citroenschil (en natuurlijk Tanqueray en Fevertree).

Een Montecristo Edmundo, natuurlijk gewoon aan de bar verkrijgbaar, maakt het feest compleet. Prachtige eerste dag!

​