Ik kreeg een mailtje van tante May, voormalig verloofde en compagnon in m’n traiteurtijd. Ze had problemen met de Beef Wellington uit Smart Cooking 1, samen met een aantal vriendinnen. Wat was het probleem; de bodem van het deeg bleef slap. Dit komt niet doordat de braadslee niet warm genoeg is als je de boel in de oven schuift, die is zo op temperatuur, maar doordat de ossenhaas vocht verliest wat het deeg aan de onderkant zompig maakt.
Okay, mischien had ik duidelijker in het recept moeten zijn, maar hier een paar tips.

1) Zorg dat de ossenhaas goed aan alle kanten, ook aan de puntjes, is dichtgeschroeid, hierdoor vermijd je vocht(=bloed)verlies.
2) Besmeer het deel van het deeg waar je de ossenhaas oplegt met een zachte mosterd, soort bedje wat het eventuele vocht opvangt.
3) Geen zin in mosterd, bestrooi dan het deeg dan met wat griesmeel.

Het is verder natuurlijk wel zaak je aan de receptuur te houden, dus geen mousse de canard of dat soort fratsen, gewoon lekkere foie gras, zeker op een verjaardag! (in boek 4 staat overigens een beef wellington met spinazie, koriander en walnoten, voor als je niet teveel foie gras wilt eten) De BW op de foto in boek 1 is met rauwe foie gras gemaakt. Gebruik je ganzenlever van een goede kwaliteit, niet te dun gesneden, dan houdt je een prachtige dikke plak over na het braden.

Nog even een andere tip van tante May, over gepofte knoflook. In boek 4, Smart Cooking met de Magimix (en andere foodprocessors) staat een receptje voor een spread van doperwten met Parmezaanse kaas en gepofte knoflook (ja hoor, ze is verslaafd). Houdt vooral het recept aan en probeer niet de knoflook in een paar minuten in de magnetron te “poffen”. Ze hadden bijna schade op de Klompweg, toen na een paar minuten de knoflook als zwarte rook de keuken vulde, en daar uren later nog hing. Een ongeluk zit in een klein hoekje.