Ik was vorig jaar in de Potluck Club en het was een van de hoogtepunten van de culinaire trip, dus een reden om dat dit jaar met mijn Afrika-vrienden te delen. De koffertjes liggen beneden in de auto, na het diner is het 15 minuten naar het vliegveld en dan 11 uur naar huis. Maar eerst lekker eten! We hebben een vroege tafel, handig voor ons, maar dat betekent dat we om 18:00 binnen moeten zijn en er om uiterlijk 20:30 weer af moeten. Als 2 van de 7 gasten besluiten te lopen vanaf het hotel (4,2 km wat echt niet lukt in een half uur), wordt het menu er vanaf 18:40 à tempo doorheen geknald, wat jammer is.
We starten met een glas Storm chardonnay, van dezelfde maker als Hamilton Russel, die superlekker is (SA, 2018). Een van de wandelaars drinkt eigenlijk alleen rood dus daar bestel ik Soldaat van Die Ouwingerdreeks voor, blend van grenache … (SA, 2016). Ook top. Onze kelner Shaun weet niet alleen alles van de wijnen, hij heeft ook een menu in elkaar gezet waarbij we alle highlights proeven en de keuken waarschijnlijk lekker door kan werken. In het begin ziet hij het licht fout gaan als we op 2 bordjes tataki of glazed tuna aanvallen dus bestelt hij wat bij, later zal hij juist weer wat rustiger aan doen met de hoeveelheden. Zorgzaam (en een goede verkoper).
Als de wandelaars binnen zijn zijn we net begonnen met tataki van beef met hoisin dressing, koriander pesto en ponzu mayonaise. Plakjes vlees met daarop de garnituren die je met je chopsticks als een mini-taco omvouwt en naar binnen werkt. Superlekker.
Dat is ook de doenjang (Koreaanse sojapasta) glazed tuna met kimchee, ssamjang (spicy Koraanse saus) en tofu puree, en de tarte fine van asperges en truffel, met gepocheerde kwarteleitjes en een dik schuim van eekhoorntjesbrood. Vooral het schuim heeft een briljante smaak.
De volgende is een oude bekende, de zwezerik ssäm, wat bestaat uit een blaadje little gem met daarin gebakken zwezerik, nguoc mam cham (Vietnamese saus op basis van chili, azijn en karamel), met gepickelde wortel. Je rolt het blad sla tot een loempia and there you go.
Het stukje zeebaars met een zoetzure dressing, sambal en brioche is prima, niets meer, maar de rock lobster caprese met mozzarella, tomaatjes en een sauce vièrge van saffraan en prei is weer top.
Shaun begint hem te knijpen wat betekent dat de hoodfgerechten (te) snel komen. Het is Heritage Day (nationale feestdag) en the place is packed, dus we moeten ‘m echt om 20:30 smeren. Peri peri chicken met salade van gebrande pepers met boerenkool, amandelen en feta is niet alleen lekker maar de kip heeft ook een perfecte cuisson.
De smoked beef filet (ossenhaas) met zwarte peper, daarbij een truffel café-au-lait saus is om te sterven zo lekker, en dat uit de mond van een (nep-)truffelhater, waanzinnig.
Dat geldt niet voor de lamsrib met granaatappel en in harisa gemarineerde tomaat, met puree van bloemkool en buffelyoghurt met sultana’s en dressing van ingelegde citroen. Qua smaak prima maar onmogelijk te snijden. Je zit of direct op een bot of op een dikke keiharde toplaag van vlees, vet en dikke vezels. Kluiven biedt ook geen uitkomst dus deze kan terug.
Shaun weet er nog 3 desserts uit te persen, die binnen een minuut op tafel staan; frambozencurd met gebrande Zwitsere meringue, citrus shortbread en pistache, chocolade blini (meer een koekje) met koffie-choco-crème, passievruchtgel en witte chocolade crumbs,
èn sinaasappel-olijfolie cake met ijs van crème fraiçhe, met een tuille van macadamia, amandelen en sesam.
Bottom line; het beste en sowieso meest innovatieve maal van 3 weken Afrike, for sure, maar je moet er echt wat meer dan 2 uur de tijd voor nemen, dus zorg dat je een tafel zonder eindtijd hebt. Geniet van het uitzicht, de geweldige service, èn de kennis van de staff.
(Potluck Club hoort bij The Test Kitchen, ook leuk, en bij The Shortmarket Club, mijn favoriet maar vandaag helaas gesloten vanwege de eerder genoemde Heritage Day)
Potluck Club | Old Biscuit Mill | Albert Road | Capetown