In het prachtige Omm hotel, recht tegenover de beddenwinkel en de werkplaats van Vinçon, is een zeker zo mooi restaurant, Moo (*). Moo wordt gemanaged door de gebroeders Rocca, van El Cellar de Can Rocca in Gerona (**), een geweldig restaurant waar ik tijdens het schrijven van m’n kookboeken (dit doe ik sinds jaar en dag in Spanje), wel eens naar toe “uitbreek”. Beroemd door hun verschillende kooktechnieken, ze hebben er zelfs wat apparaten voor ontworpen, en door hun fabelachtige gerechten, nu dus ook in de grote stad. Ik heb hier in de zomer met vrouw en kinderen al een keer gegeten, en ben zelden zo teleurgesteld naar buiten gekomen. Het eten ging nog wel, hoewel het toetje op basis van sigaren echt “degolas” was, maar de bediening was zo ongelooflijk vervelend, arrogant, en nog naar ook, behalve de maitre en de sommelier, die zich die avond verontschuldigden voor Murphy’s Law.
In de herkanzing dus. Reservering door de telefoon gaat soepeltjes, ontvangst is vriendelijk en correct en we nemen één van de laatste tafels in. Amuses bestaan uit een mini brique met kreeft en een macaron met truffel (geen olie), de kaart wordt netjes uitgelegd, en we bestellen een fles Guitian Godello, nu de barrica (E, 2004, op hout gelagerd dus), die ongelooflijk goed valt. Eerste gerecht is een combinatie van vergeten groentes met een destilaat van aarde en zomertruffel. Klinkt krankzinnig, smaakt precies naar…aarde.

Lekker. Volgende gerecht is een stukje zeebaars met jus van groene groentes en gember, terwijl Arthur nog wat olie op het vuur gooit tussen broer en zus. We zijn hier met zijn 3-en, en zo krijgt de avond een speciale (prima) dimensie. Hoofdgerecht is een stukje tonijn uit de Gastrovac (ziet er droog uit, maar sappig…), in een bouillon van rode paprika, met hierbij een glaasje lado-torrontes van Emilio Rojo (E, Ribeiro, 2004), niet op de kaart, maar na lang zoeken toch gevonden door de sommelier. We gaan voor de toetjes, en ik neem de Mooka, een soort mousse.schuim van koffie, chocolade en slagroom, met een glaasje malaga van Jorge Ordoniz. We sluiten de geweldige avond, een absolute revanche voor Moo, af op het dakterras van Casa Camper, met een fles in de lobby gekochte VinaSol van Torres, en knippen om 2.15 de Artemide Tolomea naast ons bed uit. Wekkertje om 6.45.