Ik ben een paar dagen naar mijn geheime berghut om het klaar te maken voor de winter, èn voor de verhuur want de meter tikt door. Serieus, we genieten hier enorm maar best wel weinig tijd per jaar, hoe leuk om dat met anderen te delen en daar de kosten uit te betalen. We (m’n zus en ik) hebben deze plek 35 jaar en er is in die tijd nooit wat weggegooid. 10 paar ski’s die zo het museum inkunnen, minimaal evenveel skischoenen, skikleren die de Kringloop nog niet wil hebben, Linda’s van 8 jaar oud en ga zo maar door (in de cave kom ik ook nog 5 flessen chardonnay Isabel Estate uit 2002 tegen, niet meer te zuipen, doodzonde).
Enfin, zondagochtend het boemeltje naar Lyon heen (KL), woensdagochtend weer terug. Ik vind reizen overdag zonde van mijn tijd dus lekker vroeg op weg, 11:00 aan, 12:00 in les Halles Paul Bocuse centre Lyon (alle winkels/restaurants in mijn dorp zijn dicht/einde seizoen, dus hier fourageer ik voor 3 dagen), 13:00… ja wat doet een mens om 13:00 op zondag? Lunchen!
Ik beland bij l’Ambroisie ⭐ aan een lief meertje in St. Didier de la Tour, 3 kwartier van Lyon, wat al is afgevuld met andere lunch-gasten. Ik hoor vlak daarvoor van vriend Ferry dat onze kameraad Henk Tuin ons is ontvallen dus ik bestel ter zijn nagedachtenis een fles witte Bourgogne, Meursault van Mikulski (F, 2017). We (ik moet zeggen ik, want ik ben solo) starten met een paar “snacks”, mouse van snoek met crème van gerookte snoekeitjes, een espuma van mais met stukjes gegrilde mais, en tempura van salieblad met wat gefrituurde focaccia, allemaal lekker.
De amuse is geconfijte zalmforel (zie boven) uit de Isère (pisciculture/kweek) met stukjes gerookte paling gerold in courgette, verse vijg en schuim van agrumes (citrus). Ik weet niet of het hier normaal is, ik heb gewoon à la carte besteld (voor- en hoofdgerecht) maar er komt nog een “amuse” in de vorm van een 1/2 kreeftje, met kikkerwten (pois chiche) uit uit de chef zijn “Provence”, stukjes bevroren framboos en een superieure kreeftensaus.
Mijn entrée is ris de veau (kalfszwezerik), rotie au beurre, artichaut façon barigoule (artisjok-sjalot-knoflook-wortel-olijfolie-spek) cantarellen en pissenlit (paardenstekken). Lekker licht hapje, maar niet heus, maar mooi op smaak!
Als ik had geweten dat er na de snacks (ik noem dat gewoon amuses) nog 2 koude voorgerechten kwamen had ik nooit de zwezerik besteld, en al helemaal niet de pigeon en croûte au foie gras… Met chef Tuin in mijn gedachte ga ik voor een van zijn geliefde wilde vogeltjes, duif, “en croûte”, met lever en truffel (tuber incinatum) uit de Bourgogne, onwijs lekker, onwijs zwaar…
Ik haak af bij de kaas en wil eigenlijk niets meer, maar mag niet weg voordat ik de vederlichte citron à la trompe l’oeil (het lijkt op een citroen maar het is het niet), gevuld met bergamot en yuzu, en crumble van amandel en hazelnoot. Niks vederlicht…, ik proef, het is zalig, maar het loopt uit de hand. Ik nok af en ga de bergen in!
l’Ambroisie, lekker klassiek dus aan de zware kant, met wat hippe invloeden (goddank niet teveel). Big Green Egg in de voortuin voor wat extra smaak, lekkere tent!
l’Ambroisie | 64 route du Lac | St. Didier de la Tour
Bonne histoire. Merci.