Als je in de historie kijkt zie je dat ik hier al meerdere malen ben geweest. Toen het net open was, met Gijs en een crew van Panorama die er niet veel van begrepen, en vorig jaar nogmaals met Gijs, en met mijn gezin die er heel veel van begrepen. Compartir=delen, en dat is precies wat deze 3 oud-El Bulli gedienden hier in Cadaqués willen.

Ik was er zondagavond, niet over geschreven, wel op Facebook gezet, super gegeten maar veel te veel. Gisteren was het mijn laatste avond in Cadaqués, en de eerste dat zij na “hun” weekend weer open waren, en heb ik het iets anders aangepakt. Zondag kozen zij, vandaag kies ik.

Pezas da Portela, Godello uit Valdeorras (E, 2010) valt zo in het glas, dronk ik hier vorig jaar ook, en we starten met mosselen béarnaise. 18 prachtige mosselen, bijna rauw, stuk voor stuk getopt met een fliedertje ui en een mooie béarnaisesaus.

Hierna de bom, een klein kommetje met een zachtgekookt eitje, wat prachtige aardappelmousseline uit de kidde, een paar croutonnetjes en truffelolie. Nu haat ik truffelolie, en dat moeten jullie allemaal gaan haten want dan wordt het uit de markt gehaald, zo goor is het, maar deze truffelolie maken ze zelf, van jus de truffes en een ietsiepietsie toegevoegde olie. Zal wel een truc aanzitten, want technisch kun je iets waterigs niet met iets olie-achtigs mengen, het zal allemaal wel, het is in ieder geval goddelijk…

Volgende gerecht is shabu shabu van zalm. Rauwe zalm met groene asperges die je 3 seconden moet dippen met een pincet in een vrijwel kokende varkensbouillon, waarna je de pincet nog even in de ponzu doopt. Delicaat!

Het pièce, we houden het rustig vandaag, bestaat uit stukjes filet van Iberico, met lardo van Iberico en daarnaast een kommetje couscous met o.a. verse sinaasappelpartjes. Prachtig vlees, machtigmooie jus, leuk met die lardo, kende ik niet, maar de couscous is bremzout, tegen het oneetbare aan. Ze balen zo dat superchef Oriol, de oude uitvoerende chef van El Bulli, voor een tweede keer uit de keuken komt om zijn excuus te maken (en me gelijk te geven).

Het waren lichte hapjes, echt waar, dus er is nog plaats voor iets zoets, dat wordt de kokos-surprise; ananasijs, bevroren stukjes mango, wat passievrucht, krokante deegkruimels, en dat allemaal gevangen onder een dikke laag kokosschuim, maar zo luchtig…

We nemen hartstochtelijk afscheid en beloven elkaar een reünie in de zomer, no worries, die komt er, ik hoop alleen dat ze dan wel wat nieuwe gerechtjes op de kaart hebben, want vandaag was alleen dat varken nieuw, en zondag de asperges en de kreeft…