Chef Peter Cuong Franklin is geen kleine jongen. Als kind is hij in 1975 gevlucht tijdens de val van Saigon en daarna in Amerika geadopteerd en opgegroeid. Na zijn studie aan Yale University en een baan als investment-banker bij Morgan Stanley is hij in 2008 aan de beroemde Cordon Bleu kookschool gaan studeren. Hij heeft gewerkt in Nahm in Bangkok, Caprice in Hong Kong en Alinea in Chicago voordat hij in 2011 Chôm Chôm in Hong Kong is begonnen. Sinds 2017 heeft hij Anan op de oude markt Chợ Cu in Ho Chi Minh City. Hij staat met Anan momenteel op de 40ste plaats van de Asia’s 50 Best Restaurants 2023 (vorig jaar 65ste !).
De taxi brengt ons tot voor de deur, de markt loopt ten einde, en we wurmen ons in het kleine zaakje naar binnen. De tent is afgeladen dus we worden via een trap, een lift en weer trip op het dakterras geïnstalleerd waar het een tijd duurt voordat er wat te drinken komt. We mogen na een half uur naar beneden en ik begin me zorgen te maken over mijn vriend Marco. Niet alleen is hij nu al flink laat maar als hij zo komt past hij er never nooit bij (Marco Westmaas en zijn Esther komen speciaal uit Bangkok over voor het grote KIDS-feest morgen). Enfin, ik heb op voorhand het Tasting-menu besteld, dat scheelt een hoop gedoe aan tafel. Het tempo zit er meteen goed in en de mevrouw die de borden steeds brengt schreeuwt over ons heen wat we eten, normaal vind ik dat wat lastig, hier is het fijn want zo horen we het tenminste
De amuse bouche, zo noemen ze het zelf, vindt zijn inspiratie in Saigon, en is een ultrakrokant taartje van krokant rijstpapier met yellowtail en kruiden uit het rijstveld.
Daarna oester (Nha Trang), met citroen-gras en -blad en kalamsi citrussaus (ik noem de rest van het menu zonder oeh’s en aah’s puntsgewijs op).
Mini loempia (Hanoi), althans een stukje daarvan met varken, foie gras, truffel en kruiden, met een stukje gebrande mango.
Combinatie van krab met zee-egel (Ca Mau), met pomelo, crispy sjalot en garnalensaus.
Soort wafel van rijst-beslag (Me Kong) met zalmeitjes, gerookte zalm, dille en crème fraîche (ik heb mijn lampje van de Iphone er even onder gelegd voor het effect).
Bò lá lốt maar dan van lam (Da Nang), filet ingerold in betel-blad, met saus van tofu en Tuong Ot chilisaus.
‘Le petit Bánh mì (Saigon), de nationale dish, stokbrood met paté, maar dan een heel luchtig mini-baguette’tje (Ferran Adrià wordt in het menu bedankt voor de input), met paté en een flinter wagyu.
Tapioca dumpling met rijst en beef (Hué) met wat consommé.
Bun cha ‘Bourdain’ (Hanoi), gegrild varken met noodles in een soep, met een Jasmijn-biertje (IPA) uit de rue Pasteur. Dat het Bourdain heet is omdat ‘Tony’ in 2018 in Hanoi was en met Obama bun cha met bier heeft gegeten bij Bun Cha Huong Lien (tja, en deze foto is zo bewogen zie ik de volgende dag…).
Black cod met kurkuma en dille (Hanoi).
Jonge kokosnoot gevuld met kokosijs, karamel en Oscietra kaviaar (Ben Tre).
Als de petits fours op tafel komen komt ook mijn vriend Marco binnen, alleen, zijn Esther slaapt die nacht in een kamertje zonder ramen maar mèt kakkerlakken op de luchthaven, kwestie van geen visum…
Resumerend. Anan is een waanzinnig goed geoliede machine waar lekker eten uit komt. Het lijkt een wanorde maar het loopt als een trein, het tempo is goed en er is geen een gerecht dat tegenvalt. Lekker!
Ānān|89 Ton That Dam|District 1|HCMC| 🇻🇳