De oplettende lezer weet dat ik ongeveer 1 x per jaar wat schrijf over vliegtuigeten. Ik zou dat elke maand wel een keer kunnen doen, ik ben travel-crazy, maar het is vaak de moeite niet waard. 1 x per jaar dus en vaak is de KLM de sjaak, of Emirates de winnaar.

Van de punten, ik ben trouw Flying Blue spaarder, vlogen we onlangs voorin naar Vancouver. 2,5 week relaxen met de vrouw in Alaska en Canada, niks culinairs, boeken en een kampvuur. Omdat Flying Blue een aantrekkelijker deal heeft om heen via Parijs te vliegen doen we dat en verheug ik me op de Franse haute cuisine, en die van Arnaud Lallement (l’Assiete Champenoise*** in Reims) in het bijzonder. Geen vol menu van Arnaud, maar 2 hoofdgerechten van zijn hand. Het zal met het budget te maken hebben, ik weet dat Nederlandse sterrenchefs zich nog wel eens lenen voor dit soort grappen (ja, ik ben jaloers) maar gek veel verder dan 4 economy tickets naar Curaçao komen ze niet, en dan mag je nog van geluk spreken.

De reis begint jolig want de purser neemt vandaag na 33 dienstjaren afscheid. Hij verteld dat hij zijn job geweldig vind maar dat hij moe is. Tampis. De leut en jolijt begint al bij de gate met slingers, strooien hoedjes en alpinopetten, en in het vliegtuig is de crew verkleed en loopt er een doedelzakspeler, ik maak geen grap!

Enfin, Arnaud, en ik vertaal letterlijk “… has prepared two gourmet variations of the raviole. Filled with vegetables and served with a slow cooked beef chuck…”, wat betekent dat hij twee culinaire variaties van de raviolo (ev) heeft gemaakt, waarvan één met groente en zachtgegaardekalfshals! We starten de lunch met een amuse van foie gras met chocolade die niet te eten is. Raar mondgevoel, zure smaak.

De tartaar van gerookte zalm is okay, net zoals de quinoa met gepickelde radijs (soort atjar), waar pas smaak aan komt als je er de helft van de balsamico-vinaigrette, die eigenlijk hoort bij de groene sla, overheen gooit. Glaasje witte Pouilly Vinzelles van Louis Latour (F, what else, 2017).

Het pièce is van Arnaud, althans de arme ziel heeft dat leuk bedacht maar de uitvoering wordt hoogstwaarschijnlijk gedaan door een Franse vreetfabriek waar elk dubbeltje telt. Paleron van rund, geconfijt in rode wijn, ravioles en wortelpuree. Het vlees is goed gaar maar prima, de wortelpuree smakeloos, en er ligt een soort grote pastaschelp bij gevuld met een grijze drab, waar ook nog wat van tussen vlees en wortel ligt. Ik vermoed dat dat de “raviole” met zachtgegaarde kalfshals is. Het is heel erg niet lekker allemaal.

De kaas erna is goed (grafkoude chèvre, cantal AOP en camembert), brood en boter goed, superlekkere mosterd die pas komt bij de laatste hap vlees en we besluiten met het hoogtepunt, 5 aardbeien en 8 blauwe bessen! Terug lekker met de KLM, ben benieuwd!