Ricardo schreef me een mailtje, Claude Terrail is dood! Terrail was de eigenaar van la Tour d’ Argent, volgens henzelf het oudste restaurant van Parijs, misschien wel van de wereld. Een van de laatste der mohikanen, ondanks dat hij geen chef was. Afgelopen januari ben ik er voor het eerst (en laatst) van m’n leven geweest, op Ricardo’s verjaardag. Omdat we allebei vonden dat we er ooit een keer geweest moesten zijn. Ondanks dat de canard a la presse (eend in de eendenpers met een saus van zijn eigen bloed) fabuleus was en de foie gras zeker zo goed, was de hele avond ook een beetje een aanfluiting, vooral door de sommelier en de rekening. Een mooi moment was wel dat ik bij het weggaan monsieur Terrail nog in een hoekje een sigaret zag roken en aan de maitre vroeg of hij mijn menukaart wilde signeren. Welnu, dit was hoogst ongebruikelijk en helemaal niet de bedoeling. Ik zeg:'” gut jammer, maar weet je wat, ik vraag het hem zelf wel even” . Hij kon niet anders dan het voor me vragen en zodoende heb ik nog 3 minuten met CT, ondanks totale blindheid en stokdoof, kunnen praten. Mooi, zo’n oude knar (88) die in het harnas sterft. Ik ben toch blij dat ik er geweest ben!