Daar ben ik nu al een paar dagen over aan het denken; wat vond ik er nu van! Eten bij El Bulli. Om Hayke te anwoorden, wat eet een mens “the day after”…; een tarbot van 2,5 kilo bij Rafa (zie 25 april j.l.) met Giel, Ferry en Max, zo van de plancha.

Sindsdien zit ik met Max in Frankrijk in de bergen en is het fondue en een biefstukje. Ook prima. Ik jok trouwens, heb zaterdag bij La Bouitte** in St. Martin de Belleville gegeten, waarover verderop in de week meer. Terwijl ik daar zat en Max druk op de Iphone bezig was, heb ik wat eetfoto’s van de laatste maanden gedelete van mijn  trouwe Nokia (ja…, ik heb 2 telefoons, één om mee te bellen, de andere om foto’s mee te maken, doet niet iedereen dat zo??). Tijdens het deleten passeren vele gerechten van de laatste maanden de revue en kom ik tot de conclusie dat ik helemaal niet moet zoeken naar “wat-ik-er-nu-wel-niet-van-vond”. Eten bij El Bulli heeft niets te maken met lekker eten, of uit eten gaan, het is één lang experiment van een waanzinnige(+) chef die kijkt hoe ver hij kan gaan, wat hij nog nieuwer kan maken, wat er nog vreemder kan, hoe je mensen nog meer op het verkeerde been zet. Ontzettend interessant, bij vlagen zelfs leuk, zeker vermoeiend, maar ook weer inspirerend, maar niet een super avond uit, met gerechten die je smaakpapillen verblijden. Je komt niet met een smile van tafel, hooguit omdat het je gelukt is hier een stoeltje te bemachtigen, eerder met een frons, want het is hogeschool-proeven, 36 combinaties in 3 uur, zeeanemonen, konijnenhersenen, varkensstembanden, moet ik verder gaan…. Ik ga zeker weer, als het me nog een keer lukt, maar niet om lekker te eten. Dat doe je momenteel bij Noma in Copenhagen (1 juni j.l.), bij Quique Dacosta (20 januari j.l.) en vele Nederlandse adressen, blader maar eens door mijn blog. Begrijp me overigens niet verkeerd, dat doe ik zelf namelijk al bijna als ik dit stukje nalees, het was helemaal super!!!!!!