Wij dus na een drukke shootdag naar Ter Heijde aan Zee, Marco’s Elzenduin Beach. De hut staat er weer strak bij, voordeel van zo’n strandtent natuurlijk is dat het weliswaar niet ieder jaar nieuw is, maar wel nagekeken, gerepareerd en strak in de verf zit. De dames en heren, Edwin en Sylvia (Seinpost), Alex en zijn vriendin (Blue Blood/Glamour), Judith en Marco zaten al aan de borrel, dus we schoven moeiteloos in. Marco had zijn kaart al helemaal klaar (slaapt volgens mij al een paar weken niet) en zo konden we achtereenvolgens genieten van salade van King crab, avocado, yuzugelei, verse wasabi en munt (en een krab balletje),

waarna tonijn met bonitovlokken, wakamé, kimchee en hazelnoot, met apart een bowl dashi kombo met shii take en noodles van sesam en tofu (er zelf vanuit een klein flesje in te spuiten). Ondertussen de ene lekkere wijn na de andere (tonicje voor Dennis, dus die kan mooi naar huis rijden…), o.a. Pössnitzburg 2005 van Edwin Sabathi (AUT), Guitian Godello 2003 (E), Aranleon solo 2003 (E) en Petalos 2005 van J. Palacios (E). Door met de Iberico wang met dubbelgedopte tuinbonen, parels van bonenkruid, knoflookcrème en lardo Iberico, met een glaasje Spätburgunder van Jacob Duijn uit 2004 (D), waarna een stukje kreeft met scheermes, vongole, kimchee en postelein. De stemming komt er geweldig in, de gerechten zijn nog niet helemaal top en Marco slaat alle kritiek én lof, op, Edwin voert het hoogste woord, Moshik (Brouwerskolkje) loopt binnen, ik laat me alles uitleggen over de denim’s van Blue Blood, en Dennis ziet met zijn Nikon langzaam de zon in de zee zakken. De zeebaars met venkel, bloemkool en vandouvan is geweldig (foto: Dennis Brandsma, met mijn Nokia N 73), alsmede de Main Divide uit Waipara valley (NZ, 2004), het Lozère lam erg lammig! We drinken nog een glaasje Godello van As Sortes uit 2005 (E) en gaan naar het eerste prédessert, grapefruit met granola en dragon, en meteen het 2de, koffiecrème met schuim van limoen en gevriesdroogde banaan. Ondanks de kleine porties, en de gezelligheid, slaat de vermoeidheid een beetje toe, en we moeten nog een uurtje naar huis touren, dus we eindigen met een fenomenale crèmeux van chocolade, met chocoladesorbet (uit de Pacojet) en crunchachtig koekje, allemaal van dezelfde 66% cacao. We taaien af, nadat ik nog even mijn hand openhaal aan de steel van een Riedel glas (m’n eigen schuld) en weten zeker dat het helemaal goed gaat komen met die nieuwe kaart!!