Ik heb een slechte dag. Heb je wel eens, ik gelukkig niet zo vaak, maar toch. Dingetjes zitten tegen, gaan niet zoals je wil, onvrede, gedoe, paar mindere gesprekjes en ineens ben ik het zat. Ik bel mijn vriend René, redder in nood zullen we maar zeggen, en 3 kwartier later schuiven we aan bij Halvemaan. Ik ken John (Halvemaan) mijn hele leven, at er voor het eerst op vriijdagavond na borrelen bij de Pieper met mijn ouders (zij borrelen, ik boekje kopen bij de Ako, boekje uit, dan maar glazen halen in de Pieper, daar is ‘t allemaal begonnen….), ik denk dat ik 10 was, in de Auberge Privé op het Leidseplein. Daarna eten in het Amstel op het terras van la Rive, jong traiteurspikkie van 22 die daar helemaal in de watten werd gelegd, daarna eten in Buitenveldert. Ik heb zelfs nog 6 jaar tegenover ‘m gewoond op de van Leijenberghlaan, toeval bestaat niet. Enfin, lange zaken kort, houd al 100 jaar van zijn stijl van koken, maar ook van het mens. Rustige Harrie, “hoi, alles okay, heb je geld in de meter gedaan, lekker eten, prima, tot later”, houd ik van! We nemen een glaasje verdejo van Naia (E, 2005) en starten met 2 amuses; salade van witlof, walnoot en curry met wat rookvlees, en een garnalenkroketje met mayonaise van piment d’Espelette (mooi detail, de “kapjes” van de kroket zijn er af, zodat je meer vulling dan korst hebt!).

Eerste gerecht is een toastje met brandadecrème, Gillardeau oester, krokant spek en saus van boter, peterselie en knoflook (F… Monti), waarna 2 langoustinestaarten op een bedje van spitskool en basilicum met wat poeder van ossenstaart. We knabbelen aan een stukje brood VanMenno (kun je toch vaak aan zien dat de ondernemer serieus is, het lekkerste brood!!) en zien hoe het halve parkeerterrein parkeerbonnen krijgt. Ondanks waarschuwingen van onze kant rent er maar 1 iemand naar buiten, de rest boeit ‘t kennelijk niet zo. Door met een combi van asperge en paling in bricdeeg met wat zuurkool en een spekjus en ik zie het leven weer wat meer zitten. Volgende gerechtje is een gepocheerd ei met vinaigrette van wintertruffel, geprakte aardappel en pomme paille, waarna we overstappen op een ander glas, chenin blanc van Jean Daneel (SA, 2005), werkelijk fantastisch zolang je ‘m decanteert. Hoofdgerecht is een stukje krokant gebakken zwezerik op risotto met eendenlever, knolselderij en dragon, waarna we toch nog besluiten een klein stukje kaas te nemen, de chenin blanc smeekt erom! Beetje gek toetje, maar Halvemaan staat bekend om afwijkende combi’s, compôte van grapefruit met muscat de Beaumes de Venise met chocolademousse, geconfijte witlof en beignets van witlof. We verlaten als laatste het pand en gaan tevree weer op weg!