We hebben de middag mooi afgesloten op de beurs en bij onze nieuwe vrienden van de Josper grill, die net een halve koe aan het grillen waren. Buiten in de vrieskou, maar omgeven door gloeiende grills, hompen vlees en rode wijn. Life’s good! We hebben vanavond geen programma, maar dat vinden de heren toch wat link, dus gelukkig kunnen we terecht bij Fagollaga*, iets buiten het “dorp”, via een verlaten industrieterrein en meerdere moord-locaties. De zaak doet aan als een oude schuur maar is van binnen helemaal mooi, sereen, rustig en lekker. Zoals in veel zaken is er tijdens de Lomejor alleen een menu, wat moet dat moet dan maar …… We starten maar weer met de Belondrade Y Lurton (E, 2006), zo vreselijk lekker, bestel die wijn vrienden, ik weet bijvoorbeeld dat Aan de Poel ‘m op de kaart heeft! We starten niet alleen met wijn, het moet niet gekker worden, maar ook met een bloemkoolcrème met spinkrab en olijfolie, en met een stukje bloedworst zonder vel met crème van abrikoos, op een krokantje van pistache.

1ste gerechtje is komkommersap met olijfolie en een ijsje van kaas, prachtig van smaak, waarna confit van inktvis met wat aangemaakte inktvis en droge poeder van inkt. De Belondrade is (al) op en we nemen een flesje Guitian godello, maar deze keer met houtlagering (E, 2005). Het soepje met rouget en geroosterde meiknol is prima, vooral mooi vers, en zo ook de in olie gegaarde bacalau met bacon van Iberico en gelei van appel. We stappen over op de Coma Blanco van bodegas Mas d’en Gil (tjeemigdepemig wat lekker, E, Priorat, 2006) en krijgen een teleurstelling te verwerken wat betreft het gekarameliseerde speenvarken. Deze is, geheel in lijn met de huidige trend, slow gecookt, waarna geroosterd. Hartstikke mooi, maar niet eenvoudig met varken (en al helemaal niet met wild, vertelde Robert Kranenborg me vorige week). Bij te lang en te slow gaat niet alleen de hele structuur naar de ratsmedee, maar ook de smaak. Wat overblijft is een glibberig naar lever smakend stukje vlees, za’k verder gaan….? Jammer dus. Snel door met een soepje van bloemen, yoghurt en rozen-ijs, waarbij 2 dingen opvallen nl. de verbluffende gelijkenis met het komkommersap met kaas waar we mee begonnen, en dat het het 5de gegeleerde gerecht van de avond is , wat wat veel van het goede is (Xantana, Gellan, weet ik veel hoe al die rotzooi heet, enfin Texturas doet goede zaken!) is. Het amandelijs met cacaokruimels maakt ook dit weer goed en zo hebben we toch nog een mooie avond. Het gekke is dat de meeste topzaken van San Sebastian dicht zijn in deze week, hebben geen zin in gezeur van chefs die het allemaal beter weten, dus je zou denken dat de boel hier uitpuilt, maar niets is minder waar. Een 2-tje, een 5-je (wij) en een 6-je op de woensdagavond. Jammer voor ze.