Vandaag is het half-jaarlijkse uitje met alle dames van Lotus en Sunflower, en we hebben wat in te halen. Tijdens de vorige trip in oktober is het er door de tandartsbehandelingen (terug te lezen via de kantlijn in 10-2007) niet van gekomen, dus deze keer gaan we er extra voor. Na een bezoekje ‘s ochtends vroeg aan mijn oude granitovriend mister Hien (Coen, je moet de groeten hebben van ‘m), rijden we om 9 uur een helemaal te gek parkje onder de rook van de haven aan de Saigon river in. We hebben hier 4 bamboe afdakken gehuurd, met even zoveel barbecues, en de kinderen staan ons in hun nieuwe Koeka outfits (dank, Richard en Caroline) al op te wachten.

We doen spelletjes, schommelen een beetje in de bloedhitte, maar eigenlijk kunnen ze niet wachten tot het grote feest begint, het zwembad. Slechts even onderbroken door een ijsje gaan ze door tot de velletjes van hun vingertjes erbij hangen. Volgende programmapunt is de barbecue, verzorgd door de leidsters in samenwerking met de oudste meisjes, die helemaal super is. Vleesjes, worstjes, garnalen, inktvis, het kan allemaal niet op, en in hun poging ons nog meer in te pakken als ze al doen, is het veel en veel te veel. Maakt niet uit, alles gaat vanavond weer mee de bus in naar huis, ze eten er waarschijnlijk nog dagen van. Na de lunch haken we af, en gaan we, terwijl de dames het zwembad weer induiken, naar de Russian Market. Ik schuif nog snel de rattan lamp in hun busje, kadootje van Mister Hien, odd size luggage, ik schat zo’n $ 120.= bijbetalen morgen, en ‘of we go’. Dat van hot naar haar rijden is overigens wel een leuke bezigheid, ware het niet dat ieder ritje hoe kort ook minimaal een uur duurt. De gemiddelde snelheid in de stad is 15 kilometer per uur, de vele stoplichten zijn in deze tijdsboog niet verdisconteerd. De Russian Market is waarschijnlijk een doorn in het oog van Polo, Abercrombie. Louis Vuitton en Prada, maar ze hangen er met de benen buiten en niemand die er wat van zegt of aan doet. Binnen een half uur staan we weer buiten, met volle tassen onderbroeken, t-shirts, polo’s, en shorts waarna we nog even een andere mall inrennen voor voetballen, spelletjes en handdoeken. Het was ons opgevallen dat de jongens van de Swiss father geen draad aan hun lijf hadden, laat staan wat om mee te spelen, en we gaan ze verrassen. Na weer een uurtje in de wagen staan we op het binnenplaatsje en bljken de meeste jongens thuis te zijn. We hebben ons huiswerk redelijk gedaan, niet alleen nemen we het huis over, we gaan ook e.e.a. renoveren, en we nemen meteen de headmistress en de enige aanwezige educator onder de arm om wat wijzigingen door te nemen. Ze schrikken zich helemaal rot, maar beginnen op een gegeven ment te ontdooien en worden zelfs enthousiast. Morgen wat meer over de aankomende veranderingen.