Laatste avond, wat moet ik zeggen? Afscheid doet pijn, sowieso al van onze heerlijke kamers in het Maria Christina hotel, want de reisleider (ik) had een dag tekort geboekt. Maar ook het afscheid van de groep, waar ik morgen een emotioneel stuk aan zal weiden, doet pijn….. Laatste avond dus, bij Juan-Mari en Elena (zijn dochter) Arzak***. De ontvangst is meer dan hartelijk, de tafel klein en de verwarming hoog. Na wat gedraai aan de tafel (de poten) bestellen we een cava Torello brut rosé (E. NV, Penedes) en happen we van crème van rode bonen met kaas, crispy rode biet, kip + peer op ’n stokkie, een tonijnkroepoekje, en vismousse met gefrituurde lotuswortel. Eerste gerecht is oester met pecillo (rode piment) en lucht van Txakoli (de lokale wijn), waarna gegrilde foie gras met appel. 

We drinken achtereenvolgens Pazo de Senorans uit de Albariño, selecciona de Añada (E, 2003), Schatz chardonnay uit Ronda (E, 2005, kan meteen terug, oxidatie), Placet Valtomelloso van Palacios Remondo (E, 2007, Rioja), Coma Blanca van Mas d’en Gil uit Priorat (E, 2006), Bembibre van Dominio de Tares uit Bièrzo alto (E, 2004) en Molino Real mountain wine uit Malaga (E, 2005, moscatel). Ik denk ik zet ze een keer allemaal achter elkaar, dan valt het niet zo op, maar ik schrik er zelf van, toch 51/2 fles (moscatel is een halfje), maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat niet alles is op gegaan….. Enfin, na de foie komt een weergaloze kreeft met poeder van olijfolie, saus van saffraan, rode Martini, ui en een salade met tapioca….wauw! Het zacht gegaarde hoendereitje met kippenvel, kippenbouillon en gedroogde dooier is mooi, en de gebronste zeeduivel lekker en prachtig qua cuisson (ook hier even de melding dat we vorig jaar bij Akelare ook al een keer zo’n gebronst, lees geverfd, hapje hebben gegeten, en we zijn niet kapot van deze techniek). Pièce is bécasse, (hout) snip, “only for friends”, tikkie klassiek, met z’n koppie. maar met een menhir (serieus) van bloem. Vader en dochter komen regelmatig checken of alles okay is, waarna we nog wat toetjes delen, o.a. chocolade met aardbeiensferificaties, biscuitjes van goud met kokos, chocolade met ijs van zwarte olijven, maar als ik heel eerlijk ben hebben we vooral een supergezellige avond en verliezen we een beetje de aandacht voor het eten. Dat is ook helemaal niet zo erg, we hadden al een superweek, en culinair gezien is vanavond ook gewoon geen apotheose. Het is allemaal prima, maar ***? Rond 2-en….., waggelen we, na een tour door de keuken, de zaak uit, zeker niet als laatsten, en maken we ons op voor een 4-uurs slaapje. Morgen naar huis. Ik sluit morgen het Spaanse avontuur af met “waarom het nu toch helemaal te gek was”.