Gilian, ik noem ‘m altijd Giel, Schrofer, is een van m’n oudste vrienden. Zoals dat met echte vriendschap is, kunnen we elkaar jaren niet zien om binnen 5 minuten de draad weer op te pakken alsof we elkaar gisteren voor het laatst gesproken hebben. Giel is ontwerper, maar ook meubelmaker, kok, patissier, eigenlijk van alle markten thuis. Vroeger kocht ik taarten bij hem, later maakte hij de kasten voor Juffrouw Jannie, weer later startte hij Concrete, nu staat hij aan het roer van Concern (www.concern.nu).
Zaterdag werd hij, eindelijk, 40, en vierde dat in een soort waanzinnige keuken op de Looiersgracht. Mannetje of 80, borrelen in de tuin, waarna asperges a la Flamande (aardappeltje, ham, pastrami, geprakt ei en gesmolten boter). Ik was nog niet koud binnen of ik stond bordjes te maken, terwijl Isabel en Max zich met Jurriaan (de zoon van Giel) onderhielden. Ondanks dat we echt helemaal geen kip kenden, werd het een dolle avond temidden van ontwerpers, architecten en andere types. Totaal anders, niet het geijkte, typisch Giel. Binnenkort kun je overigens via Giel in bezit komen van Borjomi water, mineraalwater uit Georgie, tikje zout, lekker hoog op jodiumniveau!