Monsieur Braun (Philippe voor vrienden) staat ons al op te wachten als we 8 uur sharp binnenlopen. Eigenlijk kun je hier alleen om half 7 reserveren en gaat de rest op basis van first come first serve, maar er zijn wegen…..
Even heel kort, Robuchon was in de jaren de onbetwiste koning, 3 sterren in Jamin, later 3 sterren in Joel Robuchon, en hing ineens zijn koksbuis aan de wilgen. Beetje adviseren, kant en klare maaltijdjes met zijn hoofd erop, en nog wat belangen in o.a. Japan, wat moet je ook tot je 70ste tussen 4 witte muren met allemaal andere mannen, niet waar? Hij begon zich toch een beetje te vervelen en is samen met wat oude staff L’Atelier (*) en later ook La Table (**) begonnen. Hij is voornamelijk bezig met de ontwikkeling en de PR terwijl zijn partners op de vloer staan in Parijs, Las Vegas, Macao, Monaco, New York, Tokyo, Londen en Hong Kong. Het gaat hem goed!!
Parijs dus, Rue Montalembert hoek rue du Bac, en helemaal top. Zitttend aan hoge bars val je hier van het ene lekkere gerechtje in het andere. We stellen zelf wat samen, gaan op aanraden van Philippe niet aan het menu degustation, en beginnen met een glaasje Pouilly Fumé van Serge Dagueneau (F, 2006) met daarbij een kopje gazpacho met een bruschetta tomate concassée en wat pata negra. Super simpel maar super smaak. De carpaccio van kreeft daarna (eerste gerechtje) is ook helemaal te gek, zo mooi in balanas en fijn van smaak (klinkt een beetje truttig, maar hoe moet je het dan omschrijven?) vind je het zelden. Arthur heeft gemarineerde ansjovis (normaal gesproken praat ik nooit over het eten van tafelgenoten, maar ik heb ze geproefd, top…) en we gaan door met palourdes (schelpen) met knoflook en champignons. Net slakken, zeg maar, behalve dat de knoflooksmaak zo zacht is, en de palourdes zo vers, dat het wederom perfect in balans is, en je alle nuances proeft.
Ondertussen geniet Arthur van zijn langoustine in bricdeeg, en komt de viognier “Les chants de méseille” (F, 2005) door. De opengesneden “rouget façon Colbert” (ontgraat maar heel, waarna gevuld) met kleine groentetjes is klassiek maar mooi, waarna Philippe ons ineens verrast met King crab ravioli met selderieknolchips. Het is genieten geblazen hier aan de bar. Hoogtepunt, althans voor mij, is de Bresse duif met kool en foie gras, bijna net zo lekker als de duif vorige week van Jos bij Elzenduin. We sluiten af met wat tomme de brebis (schaap) uit het pays Basque met confiture van zwarte kersen. Een wild feest, dat is het….
We wandelen (strompelen) de boulevard St. Germain af richting vaste slaapmuts, een lait chaud in de Rhumerie (Smart Cooking 2). Warme melk met vanille en bruine rum, bestrooid met wat kaneel en nootmuskaat. We liggen er uiteindelijk bijtijds in, La Table werkt volgens een moordend schema, en maken ons klaar voor een dagje beurs lopen.
