Met de ijsrestjes van Euro Pizza nog in de mondhoeken trotseren we de IJtunnel, draaien we om het Scheepvaartsmuseum heen om aan het einde van de Wittenburgergracht linksaf de Czaar Peterstraat in te gaan. Aan het einde links is de Conradstraat, ik had er als ras-Amsterdammer nog nooit van gehoord (wat overigens meer over mij dan over Amsterdam zegt). Sander Overeinder, want daar gaat dit verhaal eigenlijk over, is hier met de mannen van Hotel de Goudfazant een nieuw restaurant begonnen VRR (voormalig Rosa & Rita) met gerechten met vooral Hollandse ingrediënten.
Sander ken ik al jaren, hij was de bevlogen chef, inspirator en uitbater van restaurant As, dat helaas plaats heeft moeten maken voor een uitbreiding van het Conservatorium… As was een van de eerste “natuur-restaurants” als ik het zo mag noemen, met een eetzaal in de aula van een kerk en een open keuken in de buitenlucht. Ik heb er, vooral met mijn ami surface Steven, jaren genoten van heerlijk eten, super bediening en een fijne sfeer.
Toen As sloot heeft Sander zijn bakkerij, ze maken ondertussen brood voor de top van de Amsterdamse horeca, verplaatst naar de Conradstraat, wat na samengaan met de Goudfazant nu ook een restaurant is. De chef staat zelf in de keuken en is zo verheugd om ons te zien dat hij zo’n beetje de hele kaart voor ons maakt. In tegenstelling tot As, waar een keuzemenu was van 2-, 3-, of 4-gangen is hier geheel in lijn met de huidige hip-tesse alleen maar à la carte een keuze te maken tussen de 16 hartige gerechtjes en de 3 desserts.
We starten met gougères (soort lege soesjes) van boeren Goudse oplegkaas, en rode ui-rabarbertaart met oregano, beiden uit handen van baktalent Esther, die vandaag haar laatste dag heeft want vakantie en daarna terug naar Thailand. De tuinbonen worden in de dop gegrild, zijn dus net aan gaar, en dip je gedopt in geraspte schapenkaas (de nerd, ik dus, dopt ze dubbel, serieus lekkerder).
Er komt leverworst met piccalilly (zie boven, naar recept van Ricardo van Ede wordt er eerlijk bij verteld), heerlijke tartaar van ree met zwarte bessen en jonge amandel, en “fave e chicoria” ofwel warme (kikkererwten-)hummus met gebakken witlof.
Ondertussen rent Fred (baasje Goudfazant) de benen uit zijn lijf om maar nieuwe wijnen voor dat snotjong (ik) te halen die niet van vin nature houdt… Hij blijft volhouden dat het allemaal niet erg is omdat ze zelf ook van al die wijnen houden maar ik hoor hem denken. Van de Sonnemot van Damien Menut (F, 2018, en wie noemt zijn kind Damien…) heb ik na 2 glazen genoeg, de Varron Côtes du Jura chardonnay kan meteen het wijnazijnvat in, samen met de Combarnier van Alexandre Jouveaux. De domaine Prieuré Roch (F, gamay, 2018) moet dan heel bijzonder zijn “dit is echt een cultwijn”, maar het is allemaal niet mijn smaak.
We gaan door met rauwe diklipharder met kruisbes en oester, zelfgemaakte worst met senf (zo lekker, potje senf gaat mee naar huis) en andijvie met knoflook en karnemelk.
De kruudmoes met merg, kokkels en parelgort (en weer karnemelk) is de parel van de avond, en dat is niet alleen door de gort. Wat een balans, wat een smaak, lekkere crunch erin, echt alles klopt!!
De aardbeien met room en shortbread zijn prima maar dan… De klap op de vuurpijl, waarom deze avond wordt bijgeschreven bij de betere ooit, la pièce de ressistance, de tegen geil aanzittende ervaring, okay…, het culinair orgasme, maar echt; proeft allen het melkijs met verse kaas, olijfolie en karnemelk. I rest my case!
VRR | Conradstraat 471 | Amsterdam | bel 020 2445743
woe-zo vanaf 19:00