Als Joop Braakhekke je belt “sjuul, ga je mee vissen..?” weet je dat je niet eindigt in een stalen vletje met een hengel in een rietkraag. Goddank!

Nee, je wordt ontvangen met koffie en “duumkes” in restaurant de Hinde in Hindeloopen, scheept in op een grote platte vissersboot waar de tafel al is gedekt, en vaart in illuster gezelschap naar het midden van het Ijsselmeer. Doel van de oefening is te laten zien dat er uit het IJsselmeer nog steeds prachtige vis komt en dat er een groot verschil is tussen de wetgeving die in Den Haag wordt bedacht omtrent de visserij, en de realiteit.

Vader en zoon gooien de netten uit, er is een drankje, je kletst wat bij en als het eerste net wordt binnengehaald wordt “de pan der pannen” opgewarmd en gaat de verse spiering zo uit het net even door de bloem in de olie. Verrukkuluk…..

Nog even over “de pan der pannen”, die zit al sinds de oorlog in de familie en is sindsdien nooit meer gewassen. Dat je het weet!

Er is nog een bubbeltje, of een witje, want we worden meer dan goed verzorgd door vader Jaap en zoon Martijn Kwast en na een paar uurtjes op het water op de “Pieter van Grietje” tuffen we langzaam de mooie haven van Hindeloopen weer in.

Was dit het…? Natuurlijk niet!

We liggen nog niet aan wal of trouwe kameraad Erwin springt aan wal en daar komen de eerste kelners uit De Hinde al aan. Gerookte houting uit het IJsselmeer met sauce verte en een chenin blanc van Delaire uit Zuid Afrika (2011), heerlijke vissoep met garnituur van groene groentes, met Meursault “les casse-têtes” van Chavy Chouet en enorme pannen paling in ’t groen. Het kan niet op allemaal. We drinken nog een glaasje, Joop zijn moeder (102!) schuift nog even aan en het is een heerlijke middag. Ik heb daar wel wat mee, picknicken op een boot…