Toptent in Chicago, naast Charlie Trotter’s moet Tru zijn, uitgebaat door voormalig Koppel Rick Tramonto en Gale Gand. Rick staat achter de pannen en Gale maakt de toetjes. Top is het, de prijzen trouwens ook! Vanavond eet ik met Arthur en Henri (Nierman), m’n vriend van de Magimix (en de KitchenAid). Bij binnenkomst is het wachten op Henri, dus we bestellen alvast een Viða Godeval, Valdeorras (E, 2004), die hem, blijkt later, niet kan bekoren. Eenmaal aan tafel besluiten we voor het tasting menu, wat begint met een amuse van een gelei van uiensoep met geschaafde comté (kaas). Erg lekker en precies wat de omschrijving zegt. Hierna een stukje fluke (flandre in het frans) met grapefruit, geschaafde jonge kokosnoot, palmhart, radijs en passievrucht. Veel teveel wilde smaken die het eenzame stukje vis volledig wegduwen. Het eerste gerecht is een crème van bloemkool met geconfijte citroen en Italiaanse oscetra kaviaar. Ik ken de Aquitaine kaviaar, Italiaanse had ik nog nooit van gehoord, en dat is helemaal gen gemis want hij is erg aards en gronderig. Aatje (Arthur) heeft overigens meer moeite met de bloemkool, en zo is er altijd wel wat. Henri heeft eindelijk zijn Spanse glaasje op en besluit in te grijpen, hij kiest voor de Teawa, sauvignon blanc, Hawkes Bay (NZ, 2004), die overheerlijk is. Het volgende gerecht at ik hier vorig jaar ook, een bisque/cappuccino van kreeft, met een ceviche van kreeft. In m’n boekje van vorig jaar staat dat de ceviche meer naar rode paprika smaakt en dat is nog steeds zo. Jammer, hoewel de bisque super is. We gaan door met een stukje foie gras au torchon, terrine dus, met een marmalade van port en vijgen, en los nog vijgen in honing met sinaasappel. Allemaal prachtig, ware het niet dat al die zoete meuk de fijne smaak van de foie gras volledig doet verdwijnen. Ook de sauvignon blanc vindt het niet grappig meer. Gauw aan de pinot noir uit Oregon, Bethel Heights (USA, 2003), wat werkelijk een prachtig glas is voor zijn prijs. We krijgen een mooi stukje geroosterde heilbot met prei, paddestoelen, tomaat en gecarameliseerde ui en sluiten af met en stukje squab (vogeltje) met foie gras, olijven en knoflook. Henri gaat naaar de wc en komt terug ruikend als een bos krokussen, en we krijgen een glaasje kokos-gember-limoensap, just too clean the palette! Nu gebeurt er iets raars, we krijgen allemaal en ander toetje. Vindt Gale leuk (wij minder). Ik heb een roulade van 24 karaats chocolade (nooit van gehoord) met en droge ananas-broodpudding.
De maître d’hotel komt na de toetjes met een beschilderd bord met twee kaarsjes, een bonbon en Happy Birthday in chocoladeletters voor ons, hij wist zeker dat er iemand jarig was (“I overheard you…”).Alles bij elkaar lekker gegeten, mooi gedronken, maar een beetje raar. Noem het Amerikaans overdreven. Van het alles met 3 man tegelijk inzetten en uithalen, tot het controleren van de I.D’s van de gehele tafel naast ons, Chinezen met een gemiddelde leeftijd van 40 jaar, om te kijken of ze wel alchol mochten drinken!