Laat je niet afleiden door het bovenschrift, ik ben op weg naar Ho Chi Minh City, maar ik lees net in de Bangkok Post dat je vanaf volgend jaar met de trein naar Tibet kunt. 1250 km rails, vanaf China, met een maximale hoogte van 5000 meter (Llhasa ligt op 4200 meter), waar ze vanaf 1958 aan gewerkt hebben. Ik ben een paar jaar geleden naar Tibet geweest, zonder veel succes overigens. Met pijn, moeite en geld had ik via een lokaal, maar Nederlands, reisburo, een visum geregeld, maar kreeg al hoogteziekte toen de deur van het vliegtuig openging. De tocht, 2 uur in een ongeveerde landrover over een zandweg, naar Llhasa, maakte niet dat dat gevoel weg ging. Het shabby hotel, de yakburger (een yak is een soort grote, harige koe), de liters water en de meegebrachte chocolade (water en chocolade, zegt Klazien uit Zalk) deden het tij niet keren, dus na een onrustige nacht voelde ik me nog slechter. Heb toch nog een volle dag rondgewandeld in de stad, wat waanzinnig is daar je het gevoel hebt dat je 500 jaar in de tijd terug gaat, maar wilde s’avonds eigenlijk dood. Na een volstrekt slapeloze nacht heb ik bij Chris aangeklopt, en hem verteld dat ik desnoods een vliegtuig huur, maar binnen een paar uur terug moet naar Chengdu (China, en beduidend lager). Hij had gelukkig nog één plekje, en na weer een lange tocht in de jeep, en twee uur wachten in de ranzigste vertrekhal ever (enige bankje naast de wc, alle deuren kapot, moet ik verder gaan?) mag ik het vliegtuig in. Deuren dicht, druk wordt binnen een beetje opgebouwd en ik ben in een klap van alles af, ongelooflijk maar waar. S’avonds weer ouderwets geborreld en sushi gegeten, niets aan de hand. Ontzettend jammer, want heb bijna alle tempels, paleizen etc. gemist. ik denk dat ik het ooit nog een keer probeer maar dan via Nepal, over land, zodat je de druk wat rustiger opbouwt. Overigens heb ik nog geluk gehad want mijn schoonzusje Gerty was er iets eerder en heeft nog een nacht aan een infuus in het ziekenhuis gelegen. Llhasa, zij liever dan ik.

Zijn bijna bij Ho Chi Minh City, het vroeger Saigon, waar ik dit jaar 15 jaar kom, het zal dus zo’n beetje de 30ste keer zijn, want ik kom sinds jaar en dag voor of na de Guangzou (canton) Fair (april-oktober). Aangezien ik niet meer groothandel, en volgende week liever met Isabel en de kids naar Dubai ga, sla ik Canton deze keer over, en pak alleen Saigon en Hong Kong.
Ik ben hier met een doel, wat ik je in Kids uitleg.