Dat kun je wel zeggen, hoewel het waanzinnig weer is. Terugtocht verliep redelijk goed, hoewel ik niets van de Air France heb kunnen proeven. We zijn het er allemaal wel over eens dat onze eigen “meisjes” een stuk aardiger zijn. Overstappen in Parijs ging chaotisch, weinig tijd en een soort langzaam-aan acties van douane en beveiliging. Met een beetje duw en trekwerk en de bekende truc “oh, waar zijn mijn kinderen” (vooraan in de rij, dus wij ook!), haalden we op het nippertje de aansluiting. Maar dan thuis….
Licht zweterig uitpakken (ik pak altijd direct uit, alle bewijzen van een heerlijke reis/vakantie dienen binnen een half uur te zijn geëlimineerd), en over tot de orde van de dag; wat eten we vanavond?
De Hocras in Bussum, culinaire tempel voor het hele Gooi, ik kan het iedereen aanraden, vooral op zaterdag, maar niet heus!! Enfin, karretje vol en aan de slag. Spaanse worstjes, Thaïse beefsalad (Smart Cooking 1, maar zonder mie), in chili en gember gemarineerde gamba’s, kaasjes. Een wild feest, samen met de scrubby rise van Wirra Wirra (AUS), semillon-viognier. Althans dat was het idee. Verder dan de beefsalad en wat kaas zijn we niet gekomen, de nacht in het vliegtuig eiste zijn tol. Isabel om 21.00 en ik een uur later naar bed.
Vroeg weer op, wintertijd, en nu het goede nieuws..

Ik ben in 16 dagen (ik heb niet gezondigd, op 15 gram japanse snacks na), met minimaal 25 maaltijden in Bangkok, Saigon, Hong Kong en Dubai, waarvan ik weet dat iedere kok suiker gebruikt, geen gram aangekomen.
Ik weeg vandaag exact hetzelfde als op de dag van vertrek. Ik ben blij.