Het is dus toch gelukt, een afspraak met Jonnie Boer, zaterdag om 6 uur. Na veel slijmen, huilen en bidden maakt Dennis zich vrij, en tuffen we om half 5 af naar Zwolle. In de Librije worden we een beetje van het kastje naar de muur gestuurd, uiteindelijk blijkt de chef er niet te zijn en ook niet op tijd te komen en moeten we het doen met souschef Sidney, die niet alleen een geweldige lamsnek met groentetjes en schuim van pandangrijst voor ons maakt, maar ons ook verwend met een glas wijn en een heerlijke amuse. De foto is snel gemaakt, alsmede het portret van Sidney met z’n collega’s.

Na nog wat napraten met Therèse, over vakantie, werk, kinderen en de toekomst, nokken we af en rijden we terug naar het westen. Een lichte teleurstelling maakt al snel plaats voor het gevoel van lol dat we eigenlijk bij alle bezoeken hebben gehad. Ontzettend leuk en inspirerend, maar ook door het enthousiasme van alle chefs heb ik al besloten dat we het zeker gaan herhalen. Er is slechts 1 chef die niet heeft meegedaan, nooit iets van zich heeft laten horen en nooit “thuis” was, jammer voor meneer Sistermans (Wilhelminapark in Utrecht), mischien volgend jaar! Zijn plek wordt ingenomen door een oude vriend, die zeker in de rij van toppers thuis hoort, nog steeds 1 van mijn favoriete chefs, Ricardo van Ede.