Onze zoon Max heeft er voor zijn werk net 3 maanden in Leipzig opzitten. Ik ben er nog nooit geweest dus hoe leuk is het om hem daar op te halen en nog even te koekeloeren naar wat Duitse culi-historie in de voormalige DDR. De reis is weinig bijzonder, 6 uur cruisen door het Duitse land, het hotel, FELIX im Lebendigen Haus is prima, en de eerste avondtour in het oude Leipzig superleuk. Mooie historische panden, een monsterlijk lelijke na-oorlogse kerk naar Nederlands ontwerp, en de prachtige Nikolaikirche, in 1989 de centrale ontmoetingsplek van de demonstranten voor het vallen van de Berlijnse muur/de Duitse hereniging.

Het avondmaal gebruiken we, na een paar biertjes bij Mephisto in de Mädler-Passage, bij restaurant Ratskeller in de kelders van het Neue Rathaus. Een mega-grote Duitse ondergrondse vreetschuur waar, op de lompe tafels en stoelen na, alle historie uit is weggehaald,. De menukaart komt op een A4’tje, de wijnkaart, eigenlijk meer een soort drankenkaart met achterin de keuze uit 10 wijnen, komt in een klein full color boekje dat matcht met de op tafel uitgestalde verzameling mosterd, bbqsaus, ketchup en mayo, die ook allemaal in de winkel bij de ingang te koop zijn. We zitten in een concept!

Hoe smakeloos de presentatie is, zo lekker is ons gedeelde voorgerecht. Steak tartaar die je zelf aan tafel op smaak moet maken met een range aan bijgeleverde condimenten (zie boven). Helemaal prima, net als de rode wijn, een Moritz van Weingut Schloss Prosshwitz uit Sachsen (D, 2016)

Max was hier eerder met zijn geliefde, die toen vol aan de Schweinshaxe ging terwijl hij jaloers op een kalfsschnitzel knaagde, dus we gaan samen voor de eerste, die op de kaart wordt aangeprezen met de sideline “24 stunden gegart” en “ein gutes Kilogramm”.

Van dat laatste is geen woord aan gelogen. Super (dus mooi) gaar, krokante buitenkant, en zeker meer dan een kilo. Trek daar het bot en het overtollige vet vanaf en je houdt nog steeds ruim 700 gram vlees over. Het vlees is, evenals de bijgeleverde zuurkool, lekker op smaak, de bijgeleverde Kartoffelklöße (aardappelknoedel, ook wel raspebal) kunnen me niet bekoren maar hoe erg is dat, er ligt genoeg vlees, kool en prima mosterdsaus op het bord.

Ratskeller | Lotterstraße 1 | Leipzig


Reacties

  1. Door Joop Muilwijk

    Leuk artikel, maar leg de gehele bereiding even uitgebreid uit.
    Trouwens wat vindt je van “jarret d’agneau”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.