We zijn vandaag naar Abu Dhabi (áá-béé-ùùdáá zoals de mevrouw van Google Maps het uitspreekt) geweest voor een stukje cultuur. Het Louvre in Abu Dhabi (bouwtijd 10 jaar, royalties voor het gebruik van de naam € 1.000.000.000 aan de Franse staat, ja daar staat 1 miljard…) is indrukwekkend mooi, evenals de parkeerkelder van de Sheik Zayed Grand mosque (op 7 na grootste moskee ter wereld, maar verder komen we niet wegens de enorme drukte rond het middaguur).

We hebben ‘s avonds geen zin om weer in taxi of Uber te zitten en nemen een buggy naar het aanpalende Al Qasr at Madinat waar een lange pier de zee in steekt, Pier Chic. We zijn hier eerder geweest, toen het nog spannend en lekker was, maar dat is nu een beetje voorbij. Het uitzicht is spectaculair, dat dan weer wel (dit is niet ons hotel!)

 

De gevriesdroogde groentes bij het aperitief zijn vreselijk mooi (zie boven) maar de smaak blijft wat achter. Dat geldt niet voor de Cloudy Bay (sauvignon blanc, NZ, 2017), het jammere is alleen dat je voor de prijs van één fles er thuis 12 bij de importeur haalt, maar ja, dan moet je niet naar Dubai gaan! De tartaar van Australische wagyu met kaviaar van witte steur, peterseliepuree en dopjes Béarnaise- èn mosterd-saus is correct, niets te zeuren,

maar de Spaanse yellowfin-tartaar met pickled mango, witte radijs, edamame en sesamzaad van de vrouw smaakt zo naar ketchup dat die terug kan. De correcte maar über-arrogante mâitre is binnen 3 minuten terug met een nieuwe met alleen citroen, zout en peper, prima!

De hoofgerechten in dit visrestaurant zijn zo saai dat we bij de 2de ronde bij de voorgerechten blijven. Een prima risotto met zeewier en plankton, met fruits de mer (als het 30 gram is is het veel)

en gepickelde venkel, en saaie US diver scallops met artisjok voor de vrouw!

We laten de desserts links liggen, ik neem nog wel een stukje kaas maar het lijkt alsof die uit de freezer komt.

Pier Chic | Duabi | geen adresgegevens | Google maar | ik zou niet gaan