Paco Pérez is een drukke baas, Twee sterren in Llançà (net over de Frans-Spaanse grens in Catalunya), twee in Barcelona (Enoteca in het Arts hotel), en 1 in 5 (Cinc) in Berlijn. Dan doet hij nog wat in hamburgers in La Royale en bao’s in Bao, beiden ook in Barça. Als we maître Manel mogen geloven komen er ook nog wat activiteiten in het Verre Oosten bij. Druk dus, maar niet te druk om op een zomerse zondag in zijn Miramar acte de presence te geven.
Je moet bij Miramar vantevoren opgeven wat je wilt eten, in ons geval wordt dat het “menu degustacion”, waarbij wij de enige tafel zijn die dat doen, want iedereen eet andere dingen en vooral veel minder gangen. Foutje!
Het menu heet “Ideas 19” en heeft als ondertitel …the idea is, essentialy, a shared dream… Die droom komt alleen niet voor iedereen aan mijn tafel uit. Het menu bestaat uit 24 gangetjes, die in een moordend tempo worden geserveerd (1 uur en 45 minuten, dus reken even op krap iedere 5 minuten een nieuw bordje), wat ervoor zorgt dat ik geen aantekeningen kan maken. De benamingen komen van het later na-gemailde menu, de eventuele toevoegingen uit het geheugen. Let’s go…
mar d’amunt, codium met bevroren dingetjes
marine empanadilla, loempia’tje van zeewier. We starten qua wijn met een heerlijke Finca la Collina, sauvignon blanc (E, 2017)
horse mackerel
fryings pescaìtos, loempia van vel van zeetong met crisp van zeeduivel, top (zie boven)
skin, nori and eel, paling met nori en een prachtige diepe saus
oysters and oysters, oester in soep van oester
clams in sherry, met matcha van codium en sake
mussels ramen
langoustine and camarones, langoustine in zijn saus, met parels van de saus en mini garnaaltjes
skewed king prawn, gamba van Cap de Creuz. 2de wijn; El Transistor, verdejo (E, 2017)
lobster with it’s bolognese sauce
suquet
squilla mantis (afdruk van een langoustine in gelei)
anchovie bikini, flinterdunne tosti van ansjovis
almendruca, tiger nuts and wild malva, amandel met knolcyperus en malvabloemetjes
burratapesto, burrata met ijs van pesto
marine artichoke and bone marrow, babyartisjok in een soep/saus van merg
piquillo pepper and chop, dun plakje beef met hitte vanuit het bord, crème van piquillo peper
cockerel, stukje geglaceerde kip
cheese pie, cheesecake van o.a, Brie de Meaux, met crème brulée laagje
stracciatella tussen 2 vederlichte wafeltjes
black forrest ’19
tiny things
Het is ons weer gelukt, we hebben ons in een experiment gemanouvreerd. Terwijl het lijkt dat de tafels om ons heen echt genieten van veel minder gerechten trotseren wij veel zee (-water), rauwe vissen en andere experimenten. Ik vind het superspannend, de vrouw heeft het na de eerste 4 gerechtjes helemaal gehad, komt even bij met de skin, nori and eel, maar begint dan een haat-liefde verhouding met Manel als er weer steeds ondefinieerbare zee-gerechtjes voor haar worden neergezet. Bij gerecht 15, almendruca, doet ze weer een beetje mee, en bij de cheesecake wordt ze weer enthousiast.
Weer een restaurant voor de geoefende eter, niet iets voor een lekker lange zondagslunch aan het strand (de rest van de foto’s staan op Facebook).
Miramar | Passeig Maritim 7 | Llançà | restaurantmiramar.com