Dames en heren,

Een hartelijk welkom in restaurant le Garage, mede namens Henri Nierman, importeur van de Magimix.

Omdat ik waarschijnlijk dadelijk verdrink in mijn eigen woorden en rechtstreeks naar mijn einddoel af stiefel wil ik eerst een paar mensen bedanken zonder wie dit boek, en ook de vorigen, er helemaal niet zouden zijn, en dat zijn Isabel en Dennis. Ik heb het wel eens in een voorwoord geschreven, ik maak liever geen boeken zonder hun.

Op de eerste shootdag van Smart Cooking met de Magimix hoefde ik maar één keer te zeggen dat ik het jammer vond als we in herhaling zouden vallen, en de stemming zat er meteen in!!
Nee, serieus, we hebben wederom een super-hectische tijd gehad, met een geweldig eindresultaat.

Wie ik ook zeker moet noemen is mijn vriend van ongekend kaliber Harold Hamersma, verantwoordelijk voor de wijnadviezen, die niet alleen meteen JA zei, maar ook nog eens, tussen Parool/HP de Tijd en de Wijnalmanak door, me in een moordtempo voorzag van al zijn teksten. Henri Nierman, die me direct carte Blanche gaf toen ik met dit plan bij hem aanklopte, en last but not least mijn trouwe assistente Myrthe, die eigenlijk alles doet waar ik of geen tijd voor heb, laat staan zin in heb.

Goed, we gaan beginnen. In 1981, ik was net 2 maanden voor mezelf bezig, kreeg ik een telefoontje van mijn moeder, die zei; je moet Joop Braakhekke even bellen, want die heeft een klusje voor je. Ik belde, maakte een afspraak voor de volgende dag, en trillend liep ik de Kersentuin in. Joop had een week later de modeshow van Fong Leng met aansluitend een diner, en de keuken had absoluut geen tijd om ook nog eens hapjes voor de borrel te maken. Binnen 5 minuten stond ik weer buiten, met de opdracht, een budget, en GEEN idee!! Die week heb ik gebruikt voor research, welke toastje blijven het langst hard, welke ingredienten moeten daarop, hoe houd ik alles koel en hoe vervoer ik de spullen van Ouderkerk naar Amsterdam. Op de ochtend van de show stond ik om 5 uur op, zette alles neer en wachte tot Murphy’s Law in werking trad. Het begon ermee dat mijn trouwe kameraden Mike en Steven niet kwamen opdagen, autopech, die moest ik dus ophalen in Amsterdam. Weg, eerste uur werk. Gelukkig was mijn moeder zo lief vast wat prutjes te gaan malen in de Magimix, die promt te warm werd. U moet weten, de foodprocessor stond nog in de kinderschoenen, ik had één Magimix 1800 om voor 2000 hapjes cream cheese te vermalen. Goed, een uur te laat konden we in een moordend tempo beginnen, en dat ging eigenlijk best goed. De Magimix stond te draaien in de ijskast, anders werd hij te wam, ik had veel te moeilijke, japans geinspireerde, decoraties bedacht, die direct door Mike en Steven werden aangepast, en we waren redelijk op tijd klaar. Het was zoveel, dat ik 2 keer moest rijden en het was gelukkig gaan ijzelen. De eerste keer ging prima, behalve dat Sistermans natuurlijk meteen begon waar de rest bleef, en ik zodoende de tweede rit wat harder ben gaan rijden. Ik heb toen bij de molen aan de Amstel een volledige pirouette gemaakt, waarbij Steven, die achterin tussen de glijdende hapjes zat, niet kon verhinderen dat er een zestigtal tegen de ramen van de auto gleden. Deze hebben we, aangekomen bij de Kersentuin, keurig om de hoek van de ramen geschraapt, waarna we het restant zijn gaan afleveren, als de dood dat Sistermans zou zien dat ik niet 2000 maar slecht 1940 hapjes had afgeleverd. De vraag, willen jullie nog even binnen kijken en wat drinken, was niet tegen dovemansoren gezegd, ik geloof dat we 4 uur later vertrokken. Een fantastische middag.

Ik maak een sprong van 24 jaar naar weer een andere fantastische middag, Joop, het is mij een enorme eer dat jij mijn nieuwe boek, Smart Cooking met de Magimix, in ontvangst wil nemen, zullen we zoenen??
Klik even op de titel voor de zoen!


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.