Ik kom de aardige Thijs Meliefste een maand geleden tegen op het Gault Millau gala waar hij niet alleen wordt gekroond als belofte van het jaar maar ‘s avonds ook nog een lekker gerechtje maakt. Leuk, en ik besluit ter plekke de G6-nieuwjaarslunch daar te houden. 2 weken later zit ik het DeLaMar en ben ervan overtuigd, net zoals buurvrouw Mara Grimm dat hij (*) in Wolphaartsdijk gaat vallen, wat niet gebeurt! Ik laat de lunchafspraak natuurlijk gewoon staan en ben nog meer benieuwd naar Meliefste, waar ik al 3 jaar waanzinnige verhalen over hoor.

Het is best een eind rijden op vrijdagmorgen, maar na een uur en 3 kwartier parkeren we aan de haven van Wolphaartsdijk en worden we hartelijk welkom geheten door de chef, zijn vrouw en de rest van de zwarte brigade. Mooie tent, rustig ingericht, ruime tafels, lekker (ik was hier 1000 jaar geleden toen het het Veerhuys* heette en Koos hier de pollepel hanteerde, het was toen heel anders). Het is 12:00 sharp maar ik moet wegens familiverplichtingen om 17:00 in Amsterdam terug zijn, nou zegt Thijs “als je over Bergen op Zoom-Roosendaal rijdt redt je dat in 2 uur”.

We gaan direct van start met een krokant kussentje met crème van oude brokkelkaas en piccalilly, macaron van biet met eendenlever en sjalot, tartelette met crème van wortel en eidooier met olijfkruid, mousse van Bouchot mossel met gepickelde sjalot,

strandkrab met algen en rouille, en een stokje pijlinktvis met aubergine en miso van zwarte linzen. Het gaat in een moordend tempo, wat gezien de tijd fijn is, ik houd sowieso wel van een beetje à tempo.

Eerste gerecht is noordzeekrab met garnaal, zilte groenten en schuimige jus van krablever, opgediend op een bord met stenen waar vloeibare stikstof in wordt gegoten. Het rookt als een malle maar dat hoort en hoeft van mij niet, maar ik wordt meteen door de anderen terecht gewezen dat dat nu eenmaal hoort bij de beleving. Ze hebben gelijk, en het is ook nog eens superlekker.

Door met handgedoken coquille met aardpeer en appel, waarna langoustine met bospeen, pompoen en vadouvan. Langoustine zoals ‘tie hoort, lichte bite en super van smaak.

Er komt een chefsbite tussendoor; gekarameliseerd krentenbrood met kippenlever en zwarte truffel, en je mag het eigenlijk niet zeggen; porno! Zoet en hartig, hard en zacht, wow…

De sandwich van tongschar ligt aan een kleine vijver van beurre blanc met boerenkool (zie boven), en de zwezerik middenin een badje met knolselderij en amandel.

Hert met kweepeer, spruiten en chocolade is het pièce, blauwe bes met zwarte bes en hangop het eerste, en beurre noisette met structuren van espresso het tweede dessert.

Ik ga alle friandises missen, wat niet erg is, want het is 14:50. Ik kan er nog net een éénhaps-dame blanche met warme chocoladesaus ingooien, waarna een snelle groepsfoto en een tergend lange terugreis waar we een uur langer over doen dan gepland, meteen de enige dissonant.

Het zal zijn opgevallen dat ik na de chefsbite wat terughoudend ben met mijn commentaar maar dat komt, zeker als ik de foto’s nog eens tijdens het schrijven bekijk, doordat ik bang ben in herhaling te vallen en daarmee de positieve toon van het geschrevene te ondermijnen. Laat ik duidelijk zijn, als ik afscheid neem van de chef zeg ik dat ik niet begrijp waarom hij steeds gepasseerd wordt, wat mij betreft tikt hij de tweede ster aan, Zo!!

Restaurant Meliefste | Wolphaartsdijkseveer 1 | Wolphaartsdijk | bel 0113 581 326 | vrijdag t/m maandag lunch en diner