Nog even over dat Spanje-gevoel.. Rubia Gallega, het roodbonte koeienras uit Gallicië, je kunt me er voor wakker maken! Normaal eet ik het vooral in en rond San Sebastian, aan de Costa Brava is het bijna niet te vinden, maar daar heb ik weer een slager gevonden met Nebraska-beef, ook niet normaal.

2 weken geleden heb ik nog een stuk RG gegeten bij Sagardi, hoewel dat later uit Portugal bleek te komen, maar hoever is dat van Gallicië (1 meter, het ligt tegen de grens aan), en nu wilde ik het zelf maken. Wat te doen? Naar Arno (Slagerij de Leeuw, Utrechsestraat 92 in Amsterdam).

Een stuk vlees rijker (ik zou nu een grap kunnen maken, doe ik niet…) steek ik het groene monster aan en breng die naar 200ºC. Mijn nieuwe hebbeding (de Meater) aan de zijkant erin en hop op het rooster.

De Meater is een draadloze thermometer die je oplaadt in een houten bewaardoosje (daar zit een batterij in). Je steekt de pen in het product, zoekt op de app op wat je wil gaan maken en stelt dat in. Enkele minuten voordat de juiste temperatuur is bereikt krijg je een waarschuwing om je product eraf te halen en te laten rusten. Ideaal, de techniek staat voor niets, alleen is de app zeer behoudend en wilde die de ribeye op 57ºC rare van de barbie halen, heb ik handmatig even teruggebracht naar 50ºC. Ik ben al aan mijn 2-de Meater, de eerste is verdwenen (?), en heb nu de Meater Plus, heeft iets meer bereik.

De Spanje-kenners zullen na het aanschouwen van het vlees denken dat ik een fout heb gemaakt maar niets is minder waar. Ik heb te maken met familieleden die dat hele rauwe niet leuk/lekker vinden dus dat typisch Spaanse hard gebrande en krokante buiten en knalrode van binnen gaat aan mij voorbij, helaas, maar op deze manier is dit prachtige stuk vlees ook superlekker.

Nog iets erbij? Ja; kort geblancheerde en daarna gegrilde witlof met 12 jaar oude balsamico, gehalveerde en dubbel gefrituurde kriel en Kewpie. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Topavond!