De Dutch Foodie en ik lopen tegen het einde van de trip aan, en dat einde speelt zich af in Parijs. De tocht er naartoe vanuit Lyon is uneventful en als we binnenkomen bij de Porte d’Italie is het meteen raak, de eerste bouchon, ofwel file tot aan La Coupole.

La Coupole is een brasserie onder de toren op Montparnasse, een instituut waar de DF nog nooit is geweest. We hebben het allerlaatste plekje op het terras, wat dusdanig is verwarmd dat het jasje meteen uit kan. Binnen zitten de andere 300+ gasten en we bestellen een oestertje, een plakje foie gras en een ile flottante. Alles gaat in de verdeelmachine, zo ook de fles Condrieu van Pierre Gaillard (F, 2019).

Na de lunch worstelen we ons door het verkeer richting het Trou des Halles (daar waar ooit de fameuze hallen waren) om een cakevorm te kopen bij een ander instituut, kookwinkel Dehillerin. Als kleine jongen moest ik hier uren wachten terwijl mijn ouders inkopen deden voor hun winkel Studio Bazar, ze daarna de korting onderhandelde met verkoper Gaston (daar moest dan eerst een hoop wijn in) en we vervolgens weer op de achterbank tussen stapels koperen pannen naar huis tuften. Mijn allereerste pannetje, een koperen sauspan met rvs interieur, komt van Dehillerin!

We zetten de worsteling door, langs Les Grand Magasins, om te eindigen bij ons hotel, CitizenM op 128 rue de la Boétie, op spuugafstand van de Boulevard des Champs Elysées, waar we de auto onder parkeren.

CitizenM, ik vind het top. Ik heb er een paar keer Max in London geslapen en het heeft alles wat ik wil. Geen fuss met inchecken, lieve mensen, een bar, en een overzichtelijke kamer waar alles inzit wat je nodig hebt. 1 klein detail, je moet aan de goede kant van het bed liggen want als “ de ander” ’s nachts naar de plee wil moet ‘ie/ze over je heen klimmen. Voor de eenzame reiziger dus!

Ik ga mijn blog bijwerken, de DF doet een wandeling en om 19:00 staan we gewassen en geschoren klaar voor het volgende programmapunt, le diner (morgen!). Na het diner is het een korte taxirit naar mijn favoriete late-night hangout, La Rhumerie op de Boulevard St-Germain (166). Je komt hier voor cocktails, ik kom voor de goddelijke lait chaud (klik hier voor het recept). De DF, nergens bang voor en altijd in voor iets nieuws, geniet met me mee.

 

Le lendemain, ofwel de zaterdagochtend, waad ik me door een rivier van urine (de trappen van de parkeergarage), om daarna mijn schoenen terug in het hotel onder de douche uit te wassen, geen grap! Eerste stop is de bakkerij van het Ritz (eerder deze week), waarna we het goddelijke brood van gisterenavond van bakker Chambelland willen gaan halen ergens in het 16^de.

Het brood blijkt te liggen bij een bio-wederverkoper (Bien, 61 rue de la Pompe, in het 16^de) waar zoveel lekkere winkels omheen zitten dat we de plannen voor de Rue Mouffetard (markt in het 5^de) laten voor wat ze zijn. Brood, vlees, kaas, langoustines, zee-egels, paarse bonen, bedenk het maar, het kost ons alleen wel een fles wijn (de op de eerste dag door de DF gekochte fles witte Bourgogne is sinsdien kwijt…). Gelukkig met onze aankopen tuffen we de laatste kilometers van onze o zo leuke culitrip weg en voegen we ons weer onder moeders paraplu.