De afgelopen jaren heb ik van de nood een deugd gemaakt, het vele reizen bracht me naar vele hotels. Sommigen shabby, velen lekker, en een aantal top. Ik moet hier aan denken omdat vandaag 156 jaar geleden Cesar Ritz werd geboren (bron: Smart Cooking Agenda 2006), één van de beroemdste hoteliers ever. Ik heb weliswaar nog nooit in een Ritz geslapen, en na de vreselijke ervaring van Diana in Parijs ga ik dat waarschijnlijk nooit doen, maar ik ben dol op hotels, en zeker op de toppers. Ik vind kleintjes ook leuk hoor, zolang de bedden en het sanitair maar in orde zijn. Bij de top, zo Hollands ben ik wel, wil ik zo lang mogelijk genieten van het aanbod. Als ik weet dat ik om 10 uur ‘s avonds aankom en om 7 uur de volgende morgen doormoet vind ik het zonde om een astronomisch bedrag te betalen, slapen-douchen-moven moet niet teveel kosten. Ben ik ergens een paar dagen en wordt de kamer een deel van je leven, een soort thuis, dan is het andere koek. Ik zal je niet teveel vermoeien met namen van lekkere hotels (Plaza Athenée in Parijs, Sukothai in Bangkok, Mandarin in Hong Kong), maar mail me gerust als je een keer ergens naar toe gaat, de kans is groot dat ik wat weet, zolang het niet in Zuid Amerika is. Een andere tip zijn de vele internetsites die goedkope kamers in tophotels aanbieden. Over het algemeen veel goedkoper dan rechtstreeks via het hotel, maar veranderingen zijn vaak moeilijk en brengen je ineens weer in een andere prijsklasse voor die periode. Wat ook vaak voordeel oplevert is een arrangement met een vlucht. Zo kun je voor een appel en een ei met Cathay Pacific naar Hong Kong en slapen in het 5-sterren Excelsior hotel. Dit soort voorbeelden vind je ook in New York. Mijn laatste hotelervaring staat hieronder, in Nancy, mijn lekkerste van de laatste maanden was de upgrade in het Mandarin in Hong Kong (staat in het hokje oktober 2005). Een klassiek voorbeeld van trouw zijn aan een hotel wat dan af en toe wordt beloond met een suite zo groot dat ik de eerste dag regelmatig verdwaalde!