“Is dit nu een Italiaans restaurant or what” is de vraag aan eigenaar Kelly als ik door de wijnkaart heen blader. Veel Italiaans maar zeker zoveel Frans, maar ook Duits, Oostenrijks en Spaans, ze komen toch van Toscanini…? Het antwoord is simpel, het is een Italiaans restaurant, maar Kelly maakte jaren de wijnkaart bij zijn vorige baas en daar mocht echt alleen Italiaans op, en hij vindt wijn uit andere landen ook lekker. En daar gaat het om, lekker…, lees verder!

Ik ben met dochter Okky bij Domenica op de Noordermarkt (ja ja F…, zij schrijft binnenkort ook een stukkie). Domenica zit sinds half december in het oude Bordewijk, waar tot half september Wil Demandt verschrikkelijk lekker kookte. Ondanks het wat sleetse interieur, ik denk dat die groene schermen er ruim 30 jaar hebben gezeten, en de slechte akoestiek, kwam ik er graag. Das war einmal, nu zitten Kelly (oud manager Toscanini) en Flavio (oud chef Toscanini) er met Domenica. Het interieur is wat opgeschud, de routing is anders en het is er op een regenachtige dinsdag in januari ramvol (Horecava…?).

We kiezen voor de bar in plaats van een tweetje in het midden en we zitten dus lekker met de rug naar de gasten. Aandacht voor elkaar en voor het eten, en dat is nodig. Om niet de hele rit met de superlatieven te zwaaien, we hebben goddelijk gegeten, echt ontzettend lekker.

Dan nu over tot de orde van de dag. Er komt een Spaanse wijn, witte Rioja Ostatu (E, 2014) en we krijgen een amuse in de vorm van een terrine van varken met paddestoelen in zuur en een soort mayo van zwarte knoflook. Terwijl ik net antipasti-primi-secundi heb uitgezocht besluit Okky voor het Domenica-menu van 5 gangen te gaan “want ik ken mijn vader, dat wil hij”.

Prima, de gegrilde prei met san bernardosaus (chocolade-hazelnoten-sinaasappel), met slakken en salade van rammenas komt meteen goed binnen want ik krijg 6 ipv 3 slakken (“snappen ze niet dat als je geen vis eet je ook geen slakken eet” zegt dochter). De combinatie klinkt bizar en is dat ook. Bizar lekker!

Door met burrata met aardpeer uit de oven en omdat Ok niet van de vis is zonder ansjovis. Weer erg lekker alhoewel die 2 flinters rauwe aardpeer weinig toevoegen.

De spaghettoni carbonara (zie boven) moet terug volgens het schaap, want die is niet gaar. Als ik haar uitleg dat dit nu echt al dente is volgt natuurlijk de vraag waarom we dat thuis nooit zo eten… (omdat ik dan dat gezeur krijg dat het niet gaar is!). De pasta is perfect, zo ook de saus, en vooral de hoeveelheid in zo’n menu, 3 prikjes en draaitjes met de vork en het is weg. Verrukulluk.

 

De malfatti van snijbiet en ricotta is een heel verhaal, want komt ‘ie nu uit noord of zuid Italië, in elke streek is ze anders. Hier is het een soort knödel van snijbiet en ricotta met daarbij een ragoût van hert. Ooooh daar gaan weer denk ik, want de schat is ook niet van het wild, maar voordat ik iets kan zeggen schreeuwt ze het bijkans uit hoe lekker dit is…

Ik blijf me verbazen als ze zowaar meedoet aan de rode wijn (Pago de los Capellanes Joven, Ribuero del Duero, E, 2017), is ook nieuw, en we genieten van de parelhoen met topinambour en zijn eigen jus. De bout is mooi gestoofd, de filet nog sappig en heel licht rosé, de saus overtreft alle eerdere sauzen.

Kelly had ons in zijn enthousiasme ribeye in het menu toegezegd, maar dat is dus anders gelopen. Desalnietemin krijgen we na de parelhoen toch nog een klein bordje om te proeven, die nemen we volgende keer.

 

We slaan de kaas over, goddank, en ik krijg een perfecte baba au rhum

en Ok een heerlijk stuk citroenmeringuetaart. We delen bij het weggaan nog kort de ervaringen met Geert (van Brandt en Levie) en Sven (van Madame Cocos) en zijn het erover eens: “there’s a new sherrif in town”

Morgen, vrijdag, de beleving van Okky!

Domenica | Noordermarkt 7 | 1015MV Amsterdam | bel 020 7746720 | restaurantdomenica.com | alle dagen open