Claude Bosi**, ik had nog nooit van ‘m gehoord, is de chef/naamgever van het fine dining restaurant van Bibendum, in het oude Michelin-gebouw in London. Ik was een paar weken geleden voor The Rolling Stones in London, bij the Clove Club en Street XO, dus ik moest wat anders verzinnen. Elisabethonfood geeft hem 94 punten en zij heeft het vaak goed, dus schuiven we op het afgesproken tijdstip voor de lunch aan tafel. We houden het “licht” want we gaan aansluitend naar Taste of London, dus nemen we geen lunchmenu maar gaan we voor de 6-gangen surprise lunch, hatsa!

Claude Bosi doet mee aan de nieuwe trend van gewoon eten, wat inhoudt dat er weliswaar een hoop koks met witte toques in de keuken staan, maar dat er niet 3 tegelijk met pincetjes bezig zijn aan je bord. Ongetwijfeld worden er nieuwe technieken gebruikt maar het ligt er allemaal niet duimendik bovenop.

Op tafel komen wat nootjes met azijnpoeder, overheerlijk, en de bekende fluffy gougères (lege kaassoesjes). Eerste gerecht is een smokey ei met borlotti bonen (puree en hele bonen), kokosschuim en curry. Supersimpel maar perfect in balans kwa smaken en structuur.

De Cornish cock crab met elderflower, Granny Smith en Cornish zeekruiden (foto boven), en “vegetable nosotto” van knolselderij met mascarpone, Parmezaanse kaas en bevroren deeltjes Californian grapefruit volgen elkaar op en we hebben het fijn, samen met onze Calcinaires van Domaine Gauby (F, 2016). Overigens is het best lastig om iets lekkers op de wijnkaart te vinden onder de £ 100,=…

De turbot à la Grenobloise met aardappelpuree, kappertjes, peterselie, citroen en bruine boter is van een eenzame klasse. Zo simpel maar zo perfect en dus te weinig hahaha..

De asperge met gerookte boter, hybiscusgel, kippenjus en frambozenazijn heeft een licht erotiserend effect, althans visueel,

en het beef uit Galicië met gerookte paling, gedroogde biet en smokey jus is top. Wel begint op te vallen dat Claude dol is op rook, wat gelukkig niet echt overheerst

Het chocoladesabayontaartje is de eerste en enige dissonant. De korst, het bakje zeg maar, is verbrand. Er zit cacao door het deeg waardoor je niet duidelijk ziet hoe ver het bakproces is, wat jammer is want de vulling is goed en het ijs van Indonesische basilicum ernaast is subliem.

Een geweldige lunch, waarbij de chef 2 keer langs komt op zijn Michelin keukenschoenen (www.chauddevant.com) en verder lekker mee kookt, zoals het hoort!