Misschien wat aan de vroege kant, don’t ever judge on the first night, maar ik judge helemaal niet want Ron is m’n vriend, en Carsten ook!
Anyway, openingsnight gisteren bij Central Park, inspired by Ron Blaauw, de oude eettempel van Henk Savelberg in Voorburg, in enkele weken getransformeerd tot een prachtige eigentijdse locatie door Wim Hoopman.
Bij binnenkomst, na het bijna nekbreken over de dikke marmeren drempel, komt er meteen een soort rust over je heen (terwijl het toch best druk was), en dan doel ik op kleuren en gebruikte materialen. Marmeren hal (bestaand), en verder geen dikke tapijten meer maar prachtige bamboe delen op de vloer. Rustige maar duidelijke kleuren op de muur, een enkel accent (mega-zebra aan de muur) en een coolle bar.
Als je wilt kijk je nog steeds een gangetje in richting keuken, waar koortsachtig wordt gewerkt, want de eerste avond zit de hut meteen al vol (en met betalende gasten, hoe fijn is dat).
Ron heeft de oude Savelbergmannen de afgelopen maand in de Gastrobar in Amsterdam ondergedompeld en dat kun je proeven. Heerlije pizza paling met aardappel (paling van Dirk Eveleens), gerookte witte kool van de barbecue met merg en oesterschuim, en als pièce een oude Savelberg klassieker, gegrilde tong met spinazie, duxelles van paddenstoelen (is er andere?), sjalot, kruiden en truffelsaus.
We gaan voor een dessert, althans ik, de smulsmurf (mijn dochter Okky) haakt af, totdat ze het “stromende” chocoladetaartje ziet langskomen (met advokaat en ijs van boerenjongens). Voor mij de bread&butterpudding met pindaijs.
Om kort te gaan, een prima avond, met heerlijk eten, bediening die doen alsof ze hier al jaren werken (echt miraculeus maar er ging eigenlijk niets mis) en een bescheiden factuur, en dat is niet alleen omdat ik even niet drink!
