Café Modern zit in Amsterdam Noord, en ik zal maar meteen eerlijk zijn daar kom ik nooit. Okay, 1 keer, op de opening van de Jumbo-markt, okay nog een keer toen we in dezelfde Jumbo gedraaid hebben met “Jan kan het beter”.

Noord dus…, ik realiseer me trouwens dat ik ook in Moon ben geweest in de Amsterdam Tower, ik wordt nog eens een regular! Noord dus, met Café Modern op een steenworp afstand van Moon en de pont, dus het fietsje van de Amsterdamse dochter ligt achterin als we een uur te laat arriveren (ik reserveer om 21.00 wat was opgeschreven als 20.00, om 20.55 bellen ze of we nog komen, afgeladen tent met 1 vrije tafel, 21, de onze…). Het is een schande, ik ben hier nog nooit geweest, en dat is stom. Een vierkante “zaal” van een voormalig bankkantoor, je komt binnen via de bar en aan het einde in de hoek is de deels open keuken. De wc is beneden en dat schijnt een belevenis te zijn want daar barst het nog van de oude kluisjes. Aan het plafond wat akoestisch materiaal, en verder kan een blind paard er eigenlijk geen schade doen. Heerlijk!

In de keuken 2 oude bekenden, Sander van Melick die vroeger bij Visaandeschelde stond, en Bas van Baaren, oud propriètaire van Le Hollandais en Pays Bas, een feest van herkenning dus. Café Modern werkt met een dagmenu, net als het eerder besproken Breda en het onderlaatst besproken Bak, maar voor de niet-vis/rijst/paddestoelen/engedingen etende dochter wordt goed gezorgd.

Er komt een saucijzenbroodje van varken en garnaal, dat eet ze dan weer wel, en een fles Anjou Blanc van Agnès & René Mosse (F, 2015).

Eerste gerecht is een wildpaté, met winterpostelein en mosterdzaad. Goede wildsmaak, lekker zuur er omheen en zowaar een kogeltje in de farce.

De velouté van mossel met venkel en saffraan is wonderschoon, werkelijk heel lekker en zo ook de risotto met rozemarijn en whiskey. Ik ben even een beetje bang voor de whiskeysmaak, waar ik niet dol op ben, maar hij geeft alleen dat rokerige, en voor de rozemarijn, die net niet tegen zeepsop aan zit (zo moeilijk, rozemarijn). Ik drink 1 glaasje Orange wine Fab 49, Kékfrankos bio (AUT, 2015), puur uit nieuwsgierigheid en krijg een extra gerechtje, rauwe langoustines op een kokend heet bord met daarop lardo di Collonato, genapeerd met een saus van zee-egel. Zo lekker, zo bijzonder (de foto wordt op Instagram binnen een kwartier bekeken door René Redzepi…)

Ik schakel qua wijn over op rood, Neck vin de France, grenache noir van Sylvain Bock (F, 2014), die het super doet bij de runderlende met oesterboter en biet. Holy meck wat is dat lekker die oesterboter, daar moet ik nog even over bellen hoe je dat maakt, wow…

Een beetje kaas na, prachtig gerijpt en op temperatuur, met Eccles’s cake (Victoriaanse cake uit eind 1800) gevuld met bruine suiker, krenten en nootmuskaat. Ik laat het proeven van de Mont Blanc met kastanje aan de dames aan tafel over en om 23.15, mooie tijd, is het klaar. Ik kom snel weer terug, no worries!