Nog een nieuwe, die al maanden op mijn lijstje staat, Café de Parel aan de Westerstraat. Een voormalig bruin café waar de witkwast doorheen is gegaan en wat nu een restaurant is (de eigenaresse noemt het “een kleine bistro”). Die eigenaresse heet overigens Miriam maar de meeste mensen noemen haar Ruudje (vraag vooral waarom, leuke binnenkomer!) en weet ons te vertellen dat het meer, veel meer, is geweest dan een witkwast. De ruimte is bijna sereen rustig, ik ben de eerste gast van de avond en vind mijn weg langs de bar aan een tafel bij het raam.
De bar neemt vrijwel de hele zijkant van het café in beslag en eindigt met een soort mini-keuken bestaande ui 150 cm werkbank, een kleine Rational-oven, 2 inductieplaatjes, een vierkante shichirin (Japans loeiheet grilletje) en een Japanse ijsschaver. In de keuken staat chef Duncan, die ik nog ken uit restaurant As, mijn helaas gesloten favoriete pleisterplaats in Amsterdam-Zuid (maar goed nieuws lieve vrienden, de baas van As, Sander Overeinder, staat nu in het bizar goede VRR, waarover later -weer- meer). Duncan staat daar helemaal alleen, er past ook geen 2de kok naast, en dat is niet zo gek met 1 menu en 24 stoelen.
We starten met witlof vd grill met vlierbloesem, karnemelk-misosaus en walnootfudge. Ontzettend lekker! Ontzettend lekker is ook de oesterzwam (aan één stuk) met eiersaus, daslookkappertjes en peterselie-olie. Warme smaken met een bite, die nog meer diepte krijgen door de eiersaus.
Het derde gerecht wordt door Ruudje beschreven als “funky” dus wil ik zeker proeven. Rauwe coquille St Jacques met schaafijs uit het Japanse molentje, met rozenolie en chili, zeebanaan, koolrabi, gele biet en amandelmole. Ik houd van funky maar ik begrijp hier helemaal niets van. De tere, zoete smaak van de coquille wordt letterlijk ondergesneeuwd door het schaafijs, om nog niet te spreken van alle andere smaken.
Pièce is, heel fijn, nu eens geen vlees maar op de graat gebakken tarbot, met beurre blanc van koji, duindoornbes en pompoencrème. Koji is een schimmelcultuur die o.a. veel voor miso, sake, zwarte bonensaus en sjojasaus wordt gebruikt, hier zorgt het voor licht kaasachtige tonen. Lekker!
Dessert is “choux”, een ouderwetse soes, gevuld met botercrème, duindoornbes en rozenpoeder, ook weer lekker.
En dan de wijn… Veel “vin nature” of neigt er naar, waar ik niet dol op ben. Ruudje doet enorm haar best voor ons (ik ben niet alleen) wijnen te zoeken die we lekker vinden en is heel makkelijk in het opentrekken en daarna wegzetten als we niet enthousiast zijn. We drinken superlekker Rheingau van Eva Fricke (D, 2019), Clos Michet van Domaine de la Taille aux Loups (F, 2017), en wederom superlekkere Crozes Hermitage van David Reynaud (F, 2018). De Parel is een aanrader, zowel in sfeer als in service en smaken.
Café de Parel | Westerstraat 266h | Amsterdam | bel 06 55 122 438