Waar ik in ’83 nog een week voor nodig had, is nu in een ochtend gepiept. M’n derde liesbreuk was geen kleintje, meer medium, en is gisterenochtend met een matje gerepareerd door Maarten. Half 9 binnen, half 11 naar de OK, 1 uur weer op de kamer, 4 uur thuis. Fluitje van een cent, hoewel de boel wel behoorlijk trekt en ook het slapen niet echt comfortabel was. Het belangrijkste is dat ik lekker thuis ben en niet in een ziekenhuisomgeving. Volgens mij herstel ik beter met een bordje van de eerder genoemde blanquette de veau met een voorzichtig glaasje viognier (Sarret, F, 2004), dan van een bruine boterham met kiprollade in een ziekenhuis, wat jij. Nu is een breuk helemaal niet dramatisch, hooguit oncomfortabel. Enfin, nog een beetje slaperig van de narcose (algeheel, ik laat niet in mn rug prikken om vervolgens te horen wat de HH medici het weekend hebben uitgespookt!) ben ik de rest van de vrijgehouden week al een beetje aan het inplannen. Met een beetje geluk moet ik toch zo tegen het einde van de week al weer aan een tafel kunnen zitten, toch?


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.