Ik ga met m’n dochter een paar dagen skiën en het jonge geluk van mijn zoon tarten. Om de kinderen (zoon en geliefde) wat meer privacy te geven rijden we 2de kerstdag naar Lyon, en de volgende dag vroeg door. De dochter kan dan toch nog een volle dag skiën, en het jonge geluk heeft een avond à deux extra. Zo gezegd zo gedaan…
ALLES in Lyon is dicht. De hotels staan met open deuren maar de restaurants zijn dicht. Niet alleen de sterrententen maar ook de bouchons, aldus mijn vriendin Hanneke, en die kan het weten. Het is namelijk een gewone zondag! In Frankrijk vieren ze kerst alleen 24 & 25 december, de 2de kerstdag bestaat niet, dus als je al open zou zijn ben je lekker dicht want moe en/of brak…
Wat te doen, is er dan niet één zaak open…? Jazeker, mijn lievelingsrestaurant serveert gewoon op zondag vanaf 19:30 al hun klassiekers, en nog mooier, de chef, Gilles Reinhardt, staat gewoon zelf achter de kachel. En zo komt het dat ik dit jaar 2 keer (met 38 dagen ertussen) bij Paul Bocuse eet.
Laat ik maar meteen tot de bottom line komen; niet doen! Het is hier helemaal te gek, beter wordt het bijna niet (zwaarder ook niet), maar de betovering is echt een stuk groter als er een jaar of meer tussen zit. Enfin, ik heb het al uitgelegd, gevalletje overmacht hahaha.
Mijn dochter (maar ik ook) geniet achtereenvolgens van de gemarineerde steur met kaviaar en hazelnoot-botercrème,
terrine de foie gras met gelei van port (voor haar geen truffelsoep VGE), coquilles St Jacques met beurre blanc (voor haar geen filet de sole Fernand Point, want met champignons), poulet de Bresse “en vessie” met saus zonder morilles,
fromage en een citrusdessert. Zoals je ziet zijn er wat uitzonderingen, vanavond spelen de paddenstoelen daar een rol in!
We hebben een geweldige avond, zij is zeker betoverd, dus ik ook (maar dan meer van haar), het is gezellig, de bediening is amicaal en zowel de chef als de maître zijn uiterst verzorgend. Tot over minimaal een jaar!