Chef Peter Cuong Franklin is geen kleine jongen. Als kind is hij in 1975 gevlucht tijdens de val van Saigon en daarna in Amerika geadopteerd en opgegroeid. Na zijn studie aan Yale University en een baan als investment-banker bij Morgan Stanley is hij in 2008 aan de beroemde Cordon Bleu kookschool gaan studeren. Hij heeft gewerkt in Nahm in Bangkok, Caprice in Hong Kong en Alinea in Chicago voordat hij in 2011 Chôm Chôm in Hong Kong is begonnen. Sinds 2017 heeft hij Anan op de oude markt Chợ Cu in Ho Chi Minh City. Hij staat met Anan momenteel op de 65ste plaats van de Asia’s 50 Best Restaurants 2022.
De taxi baant zich een weg door de aflopende markt maar moet toch een scooter of 30 en een man of 100 weten te ontwijken. Het gaat hier allemaal makkelijk en zonder agressie, daar kunnen de taxi’s in Amsterdam nog wat van leren. Anan zit halverwege de markt verscholen achter 2 kraampjes en we glibberen richting de voordeur van de pijpenla. De zaak is zo smal dat er aan beide muren plek is met banken met 40 cm diepe zittingen, wat smalle tafels en mini-stoeltjes waar de overwegend broodmagere bediening met moeite tussendoor kan manoeuvreren. De blaffende vraag ‘reservation…?” wordt positief beantwoord, na ons worden er zomaar 20 mensen weggestuurd die ‘no’ zeiden op die vraag (een gewaarschuwd mens telt voor 2).
We bestellen in een keer een hoop, en alles komt na elkaar in een aardig tempo, de losse glazen wijn voor mijn naar alcohol smachtende tafelgenoten heeft veel meer voeten in aarde hahaha (ik drink al 8 weken niet!). De bánh xèo taco’s, de crispy rijst-crèpe met kokos uit Huè maar dan wat hipper, met shrimp & pork, is zoals het hoort… is super-lekker.
De phò’, het nationale gerecht van bouillon met noedels, vlees, en kruiden, wat iedere Vietnamees minimaal 1 x per dag moet eten, is hier tot een soort zachte, waanzinnig lekkere, loempia gemaakt. De roll is gemaakt met gebakken rund, rijstnoodles en kruiden.
De wagyu bò lá lô’t, gegrilde wagyu met specerijen en lá lô’t blad, smaakt zoals iedere bò lá lô’t , het wagyu-keurmerk voegt weinig toe, maar het is gewoon wel heel lekker, wat ook geldt voor de nem rán, de Vietnamese loempia met crab & pork, die iets groter dan normaal wordt gemaakt.
Ik laat de crab fried rice voor wat ‘ie is, no carbs voor deze jongen, maar hij gaat er bij Eric in als koek, de Dà Lat broccolini met crispy chorizo en ‘onsen’ egg (een ‘onsen’ is een Japans bad met door vulkaan verwarmd water, het gaat hier om een zachtgegaard ei, 13 minuten op 75º,) proef ik wel en is top.
De butter garlic prawn, garnalen met inktvis, knoflook en gegrild stokbrood, is een van de helden van de avond, samen met de Angus shaking beef, ossenhaas met een waanzinnig lekkere saus van sjallot, pepertjes en paprika.
We krijgen een klein bordje gefrituurde banaan in een heel dun korstje aangeboden, lekker,
maar ik moet de bonbon met vissaus (en karamel) proeven. Ik weet het, het valt volledig buiten mijn dieet, maar ik ben hier ook om te werken en ik moet de bizarre combi van chocolade en Vietnamese vissaus, dat zwaar stinkende spul dat wordt gemaakt van rotte ansjovis (gefementeerd met een net woord) proeven. De bom!!
Ānān|89 Ton That Dam|District 1|HCMC