Lieve vrienden, ik ga maar meteen met de billen bloot maar ik loop een paar weken achter. Ik was met de vrouw in Tulum (Noma Mexico) en New York (o.a. Momofuku Ko en 11 Madison Park) maar die heb je nog tegoed, is nl best veel werk om allemaal correct weer te geven (aan zo’n tweeluikje Magnus Nilsson zit ik gewoon 2 a 3 uur te sleutelen…)

Dus zo vlak voor de Hemelvaart even een iets mindere ervaring in New York…

“Wat kom je doen?”, “Ik dacht aan eten”, “Heb je gereserveerd?”, “Ja, Julius Jaspers, sorry, ik ben 7 minuten te laat (vrijdagavond, hartje Brooklyn)”, “ik heb je tafel weggegeven, wacht maar aan de zijkant, misschien heb je geluk….

Een korte schets van de eerste minuut in Maison Première in Brooklyn, een “hole in the wall” gedomineerd door een grote ovale bar in het midden en een zaaltje erachter. We wachten rustig aan de kant, de maiître, die iets ontdooit, zegt dat het nu eenmaal zo gaat, weet dat we van ver komen en gaat “wat:” regelen. De vrouw waagt het even op één van de 5 lege barkrukken te gaan zitten en wordt daar door een nare jongen in een smoking, een soort onder-maître meteen weer afgezet. Zijn ondertussen weer iets meer ontdooide baas besluit na 5 minuten dat we toch even op de krukken mogen zitten dus we bestellen een drankje en wat oesters.

Uiteindelijk zitten we toch na 10 minuten aan tafel, met ons drankje, en komen er na een uur(!) 4 Kumamoto (CA), 4 Olympia (WA) en 4 Totten Inlet (WA) oesters. Ongelooflijk lekker, evenals de ondertussen opengetrokken witte Jasnières (F).

Maison Première is the place to be, zeker op vrijdag, en ik ga er niet heel veel woorden aan vuil maken, want dat is het nu ook weer niet waard. De rauwe oesters zijn prima, de oesters Rockefeller (gegratineerd met spinazie en room) ook, de mosselen in een currysaus met vermouth en basilicum ook, en de wagyu (Nebraska) beef tartare met mosterd en beef fat zeker ook.

De wijn is prima, de oberkelner arrogant, de maître uiteindelijk heel correct, de runners reuze vriendelijk en het tafeltje piepklein. De rekening is uiteindelijk om je dood te lachen, maar dat doen we hier sowieso al dagelijks minimaal 2 keer!

Prima avond uiteindelijk, maar een wonder dat zowel de keukenstaff van Momofuku Ko als ook de bediening en keuken van Eleven Madison Park zo hoog opgeeft over MP.