Als ik ergens veel voetstapjes heb liggen is het de Kersentuin. Grote partijen bij Braakhekke vroeger, mijn eerste caterklus voor de modeshow van Fong Leng (omdat Sistermans te druk was of geen zin had) en natuurlijk in die tijd ook best vaak gegeten.

De laatste jaren gebeurde er niet zoveel meer in Mangerie de Kersentuin, er werd weliswaar best goed gekookt, één van de laatste chefs, Michel van der Kroft, heeft nu zelfs 2 sterren in het Nonnetje in Harderwijk, maar het was er wel wat saai.

Dat is nu voorbij! Directeur Ed Jongen heeft Stefan van Sprang van Aan de Poel** ingehuurd om de keuken een upgrade te geven, en dat is met hulp van de nieuwe chef Wessel Ruijmgaart (ex souschef AdP) meer dan gelukt. Wouter Rink zwaait de scepter aan de voorkant, en het interieur is leuk opgehipt (peperduur verbouwd heb ik gehoord).

Zo, dat was het name-droppen, nu gaan we aan het diner, pré-kerst met mijn moeder, zus+ en vrouw, op een gewone dinsdagavond…, dus de chef is er niet! We starten met wat Pata Negra en een paar oestertjes en kijken door het menu. Steef heeft goed opgelet en om zich heen gekeken, en zich ook laten adviseren so I hear, dus kleine gerechtjes, bestel er maar een stuk of 4, op supercoole bordjes.

Het is feest dus we drinken Belondrade, en dat blijven we de hele avond doen.

1ste gerecht is gerookte paling, mijn favoriet, met een teriyaki-lak en gelei van sauternes. Superlekker en prachtig gepresenteerd, de gelei hoeft er van mij niet echt bij, de kniesoor..

Door met  gebakken ei met 3 structuren van krab waaronder softshell. De dooier is echt, maar het wit blijkt een crème, top!

De tosti met foie gras, biet en hazelnoot is ondertussen een lekkere klassieker maar het pièce steelt mijn hart.

Lamsstoof op een boerenbruin crostini met gepofte knoflook en citroen, te gek lekker.

 

Erbij, indachtig mijn oude grootvader, een glas Châteaneuf-du-Pape… heerlijke avond, en we hebben de chef niet gemist!