Ik ben met mijn dochter op pad, het is onze eerste dag aan de Spaanse Costa, het zonnetje staat aan en via allemaal kleine weggetjes komen we in het pittoreske Llafranc. Ik heb hier morgenavond bij Casamar* gereserveerd, maar het is zulk mooi weer, en ze hebben een terras, en plek, dat we de datum en het moment een dagje naar voren trekken.

We zitten fronltoge boven de baai, waar draglines en vrachtautos druk bezig zijn het strand weer tot normale proporties terug te brengen, en de lieve mevrouw (zus van de chef) komt met water en de menukaart. Een aardige meneer komt wat later met de wijnkaart en omdat ik iets wil drinken wat ik niet ken adviseert hij de Algueira Escalada, Ribeiro Sacra (E, 2014), die superlekker is.

We krijgen 2 bevroren sinaasappelschillen met vermouth-orange schuim, wat envelopjes peanut-praliné, een paar mosselen op sinaasappelschuim en een soort vruchtenpastilles met geschaafde foie gras. Uit de broodmand tovert de lieve mevrouw een waanzinnig broodje met zwarte olijven en rozemarijn, wat meer op een cake’je lijkt, en waarin de balans van de rozemarijn zo goed is dat je geen moment aan zeepsop denkt. De middag kan nu al niet meer stuk!

Het tasting menu wordt aangepast voor de niet viseter (dochter) en we eten achtereenvolgens;

Gemarineerde sardine in een soepje van sla, granité van komkommer, tomaat en parels van olijfolie (dochter alles maar zonder sardine).

Een soort carpaccio van gemarineerd rundvlees uit Girona, met luchtige kronkels en mosterdijs.

Groente uit het seizoen, voornamelijk asperges en morilles, met blokjes gelei van ham en, hier gaat het mis want ik zeg nog zo “geen truffel”, pompoenpuree met truffelolie. De puree laat ik dus liggen maar de geur van de olie doet reeds zijn werk! (dochter krijgt zonder morilles en zonder truffel, zij wel!)

Gebakken artisjok met baby-inktvisjes, die op muraculeuze wijze zijn getransformeerd in kleine gamba’s uit Palamós, met een crème van (lokale) witte worst (stonder verkeerd op de kaart of waren niet voorradig, geen idee, maar meldt het even. Dochter eet hetzelfde maar zonder gamba’s)

Kleine salmonete (rouget) filets met uitgelopen gnocchi’s, die geen schoonheidsprijs verdienen qua beeld maar wel ongelooflijk lekker (en graatloos!) zijn. (dochter krijgt canneloni van prei).

Schouder van jonge geit, afgelakt met Cariñena (Spaanse wijn), tonen van curry/garam masala, en luchtige mousse van kaas. (dochter krijgt overheerlijke pulled chicken).

Toe een dessert van appel, munt, bleekselderij en avocado, de laatste voor het mondgevoel vermoed ik want de eerste drie blazen hem volledig weg en een dessert van chocolade met sinaasappel, kardamom en een soort warme chocoladebollen.

We kunnen rollen na een heerlijke lunch waarin vers en smaak belangrijke kernwoorden zijn. Als je niet van vis houdt krijg je vrijwel identieke gerechten uit het Tasting-menu alleen zonder de visingrediënten, slechts bij 2 gerechten is er echt iets anders. Fantastische middag!